ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ- ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΙ Η ΔΗΜ.ΑΡ. ΟΥΡΑΓΟΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

 Αναδημοσίευση απο το blog ΧΡΟΝΙΚΑ



Του
Θανάση Αθανασίου*

Η εικόνα που παρουσίασε, και εξακολουθεί να παρουσιάζει μέχρι στιγμής (8/11/2011) η ΔΗΜΑΡ, όσον αφορά τις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις, είναι εικόνα αμηχανίας με θέσεις αόριστες και αντιφατικές: "Είμαστε υπέρ των άμεσων εκλογών", αλλά "είμαστε και υπέρ της συγκρότησης κυβέρνησης εθνικής συνεργασίας" στην οποία "θα δούμε αν θα συμμετάσχουμε", «εδώ είμαστε να το συζητήσουμε», «δεν είμαστε αδιάφοροι γιατί είμαστε η αριστερά της ευθύνης» , «δεν συμμετέχουμε αλλά θα δούμε τι στάση θα κρατήσουμε απέναντι στη νέα κυβέρνηση» κλπ. Μια τέτοια εικόνα, αν...
 μη τι άλλο, τραυματίζει τη σοβαρότητα και τη φερεγγυότητα του κόμματος δίνοντας την ευκαιρία να κατηγορηθεί η ΔΗΜΑΡ για καιροσκοπισμό ή για απουσία σταθερών πυλώνων όσον αφορά την οπτική κάτω από την οποία θεωρεί τις εκάστοτε εξελίξεις.


Ο Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, με κυρίαρχη δική τους ευθύνη, αφού «έκαψαν» όλες τις εναλλακτικές λύσεις, έχουν οδηγήσει τη χώρα, τους εργαζομένους, το λαό στην καταστροφή αλλά αδίστακτοι, όπως ήταν πάντα, παρουσιάζουν το καταστροφικό τους έργο σαν νίκη για την οποία, μάλιστα, είναι συλλογικά περήφανοι! Επειδή, όμως, είναι αλτρουϊστές επιθυμούν να συγκυβερνήσουν με άλλους για να μοιραστούν τη δόξα της σωτηρίας… Εν ολίγοις, επειδή ο λαός με την αντίστασή του τους εκτοπίζει από το κυβερνητικό πολιτικό σκηνικό και τους απειλεί με εξαφάνιση ψάχνουν να βρουν συνενόχους στην εγκληματική πολιτική τους προκειμένου να διασωθούν κομματικά, να ανασυγκροτηθούν και να διεκδικήσουν αναβαπτισμένοι πάλι την εξουσία. Ταυτόχρονα, επειδή η συνέχεια των άγριων αντιλαϊκών μέτρων είναι δεδομένη, ψάχνουν συνενόχους για να ευνουχίσουν την αντίσταση του λαού, της νεολαίας. Αυτό είναι το διάφανο πολιτικό νόημα της «κυβέρνησης εθνικής συνεργασίας». Θα συναινέσει η ΔΗΜΑΡ σε ένα τέτοιο αντιλαϊκό σχεδιασμό των κομμάτων της διαπλοκής, της ολιγαρχίας και της διαφθοράς; Μόνο αν αναιρεθεί ως αριστερά μπορεί να γίνει αυτό…

Μα, «η χώρα οδηγείται σε άτακτη χρεοκοπία και έξοδο από την ευρωζώνη και την Ε.Ε., και εμείς, ως κόμμα της ευθύνης, οφείλουμε να συμβάλουμε θετικά», δηλαδή, πρώτον, να αποδεχτούμε κυβέρνηση «εθνικής συνεννόησης» και, δεύτερον, «να ψηφίσουμε τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου». Το ότι έφτασε η χώρα στο χείλος της άτακτης χρεοκοπίας είναι υπεύθυνο το παλιό πολιτικό σύστημα, κυρίως το ΠΑΣΟΚ για τους χειρισμούς των δύο τελευταίων ετών, καθώς, επίσης, συνυπεύθυνη είναι και η Ε.Ε. για τους δικούς της χειρισμούς. Από κοινού, σε συνέργεια, από διαφορετικούς δρόμους οδήγησαν τη χώρα εδώ που βρίσκεται σήμερα. Το ΠΑΣΟΚ γιατί ενώ θα μπορούσε εξαρχής – τότε, ακόμη, που η Ελλάδα είχε ισχυρότατα διαπραγματευτικά ατού – να πιέσει, να αναδιαπραγματευτεί συνολικά το χρέος, με επιμήκυνση, μείωση του επιτοκίου, περίοδο χάρητος, χωρίς κούρεμα, χωρίς την άγρια λιτότητα και χωρίς την πλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεων με επικέντρωση στις βαθιές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η κοινωνία – στη δημόσια διοίκηση, τους θεσμούς, τις ανισότητες, τις συντεχνίες, το φορολογικό σύστημα, τη γραφειοκρατία, τη διαφθορά, την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου και γενικά των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, κλπ, μέσα σε ένα κλίμα, τότε, πραγματικής λαϊκής συναίνεσης και της αριστεράς συμπεριλαμβανομένης – εδώ ταιριάζει το «αριστερά της ευθύνης» – ώστε σε εύλογο χρόνο να περάσουμε ομαλότερα σε πλεονασματικούς προϋπολογισμούς και στον εκσυγχρονισμό και εκδημοκρατισμό της χώρας, με την κοινωνία όρθια, αντί να κάμει αυτό, υπόγραψε την καταδίκη της χώρας συντρίβοντας το λαό της για να μη θίξει την κομματικοκρατία, την οικονομική ολιγαρχία και ό,τι πιο ληστρικό και άνομο υπηρετεί.

Συνυπεύθυνη είναι και η Ευρωπαϊκή Ένωση με προεξάρχουσες τη Γερμανία και τη Γαλλία που εξαρχής δεν αντιμετώπισαν το δημοσιονομικό ζήτημα της Ελλάδας και των λοιπών χωρών της ευρωζώνης ως ευρωπαϊκό ζήτημα για συνολική λύση αλλά οδηγούσαν βήμα-βήμα σε εθνικού τύπου λύσεις, ατελέσφορες, απάνθρωπα αντιλαϊκές, ως εκφραστές του πιο άγριου κερδοσκοπικού κεφαλαίου. Είναι, η Ε.Ε. απόλυτα συνυπεύθυνη γι’ αυτό. Αντί να λάβουν έγκαιρα και αποφασιστικά μέτρα που να προωθούν το βάθεμα, το ενιαίο, το ενοποιητικό, το δημοκρατικό χαρακτήρα της Ε.Ε, οδηγούσαν στον κατακερματισμό και στην επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα. Ναι είμαστε κόμμα ευρωπαϊστικό γι’ αυτό είμαστε απέναντι σε μια τέτοια Ευρώπη, γιατί εμείς, στο πλαίσιο πάντα της Ε.Ε., αγωνιζόμαστε για μια Ευρώπη πλήρως ενοποιημένη, δημοκρατική, με αλληλεγγύη και πολιτισμό, κοντά στους λαούς και όχι εκφραστή των πολυεθνικών. Αυτό σημαίνει για ένα κόμμα της αριστεράς ευρωπαϊκός προσανατολισμός και όχι υποταγή στις μπακάλικες, αντιλαϊκές, αντιδημοκρατικές πολιτικές των νεοφιλελεύθερων αντιδραστικών ολιγαρχιών. Το δίλημμα λοιπόν είναι δικό τους δημιούργημα, του ΠΑΣΟΚ και της Ε.Ε. και οφείλουν να το αντιμετωπίσουν αποκλειστικά αυτοί. Δεν είχαμε καμιά συμμετοχή στη δημιουργία αυτού του διλήμματος, δεν κληθήκαμε να συν-διαμορφώσουμε πολιτικές, ούτε ο ελληνικός λαός έχει δώσει εντολή για πολιτικές που τον εξαθλιώνουν. Αλλά, ακόμη, από πού απορρέει το δίλημμα; Είναι προφανές ότι αυτό απορρέει από ωμό εκβιασμό της Μέρκελ – Σαρκοζί και όχι από αντικειμενικές συνθήκες, ύστερα από τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου. Εν ολίγοις, μας λένε ότι ‘αν δεν συναινέσετε, δεν σας δίνουμε την έκτη δόση, δεν θα ενεργοποιήσουμε τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου θα σας χρεοκοπήσουμε’. Άλλωστε, ‘πριν αλέκτωρ λαλήσαι τρις’, ο πρόεδρος του Eurogroup, ιταμότατα, απαιτεί γραπτή διαβεβαίωση της νέας κυβέρνησης ότι αποδέχεται ολόκληρο το ‘πακέτο’ και, ακολούθως, άλλη γραπτή διαβεβαίωση ότι αποδέχεται και τα μέτρα που τη συνοδεύουν.

Γιατί; Για ποιο λόγο; Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συμφώνησε, υπέγραψε όλο το ‘πακέτο’, το κράτος έχει συνέχεια, τι άλλο θέλουν; Αυτό που θέλουν, προφανώς, είναι το απόλυτο φίμωμα του ελληνικού λαού, την αιχμαλωσία της πολιτικής ζωής του τόπου για δεκαετίες, την καταστολή των αγώνων και την περιθωριοποίηση του λαού, να μην υπάρχει αντιπολίτευση. Μας λένε, δηλαδή, υπαγορεύοντας όχι μόνο άγρια μέτρα λιτότητας αλλά και τις πολιτικές εξελίξεις, ότι ή θα είστε υποταγμένοι και πολιτικά ή θα σας χρεοκοπήσουμε. Μπορεί η ΔΗΜΑΡ να συναινέσει σ’ αυτό το κατασκευασμένο δίλημμα, όταν μάλιστα είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν και επόμενα; Μόνο αν αναιρεθεί ως κόμμα της αριστεράς…

Όταν ψηφίστηκαν οι αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου, βιάστηκαν πολύ να μιλήσουν κατηγορηματικά ότι «τώρα, σωθήκαμε» «το χρέος είναι βιώσιμο»! Ακόμη και αν τις αποφάσεις αυτές τις δούμε αποκλειστικά από την οπτική των αριθμών και τη δυναμική της ελληνικής οικονομίας, συνεκτιμώντας και τη συμπεριφορά του επικρατούντος πολιτικού συστήματος – ξεχνώντας, προς στιγμήν, το λαό και τα βάσανά του, και τις αντιλαϊκές ρυθμίσεις που ως προϋποθέσεις συνοδεύουν τη συμφωνία αυτή, που, βέβαια, ένα κόμμα της αριστεράς δεν μπορεί να το κάνει αυτό – ακόμη και τότε, είναι σφάλμα να υποστηρίζεται ότι η βιωσιμότητα του χρέους, μακροπρόθεσμα, και μετά την υλοποίηση των εν λόγω αποφάσεων, είναι δεδομένη. Πολλοί σημαντικοί αναλυτές, διεθνώς, υποστηρίζουν τεκμηριωμένα το αντίθετο και ότι, μάλιστα, συντομότατα θα βρεθεί η χώρα πάλι μπροστά στα ίδια αδιέξοδα αφού το κύριο, το θεμελιώδες πρόβλημα, πέραν του δημοσιονομικού, είναι η ανταγωνιστικότητα και η παραγωγικότητα της ελληνικής οικονομίας. Χωρίς συνολική λύση ευρωπαϊκή, χωρίς μέτρα αναπτυξιακής πολιτικής μεγάλης εμβέλειας, χωρίς αποφασιστική φορολόγηση του νόμιμου και άνομου πλούτου, χωρίς ταχύτατη εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, χωρίς μεταρρύθμιση του δημόσιου τομέα με ξερίζωμα της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας που ως καρκίνωμα νεκρώνουν την κοινωνία και την οικονομία, χωρίς προστασία των λαϊκών εισοδημάτων και της λαϊκής ζήτησης καμιά πολιτική δεν έχει την ελάχιστη πιθανότητα να αναστρέψει την καταστροφή στην οποία έχει οδηγήσει το παλιό πολιτικό σύστημα. Αν έχει ένα λόγο ύπαρξης η ΔΗΜΑΡ, ως κόμμα της αριστεράς, αυτό το χρέος έχει να υπηρετήσει με συνέπεια και δυνατά, με λόγο καθαρό, σύγχρονο, ρεαλιστικό και υπεύθυνο και όχι να γίνεται ουραγός ακραίων αντιδραστικών, βαθιά αντιλαϊκών πολιτικών, τρέχοντας αμήχανη και φοβισμένη πίσω από ένα φθαρμένο, γελοίο και επικίνδυνο πολιτικό σύστημα.

Είναι φανερό, ότι, στο εξής και μέχρι τις εκλογές, με δεδομένη, πλέον, τη συναίνεση του παλιού πολιτικού συστήματος, οι λαϊκοί αγώνες θα χαρακτηρίζονται ως αντεθνικοί και καταστροφικοί για τη χώρα. Ότι η προσπάθειά τους θα είναι να απομονώσουν πολιτικά τους αγώνες και να τους αποδώσουν σε κάποιους ‘άφρονες’ της αριστεράς. Είναι βέβαιο ότι η καταστολή θα πάρει ακόμη πιο άγρια μορφή. Ακριβώς, τώρα είναι που η παρουσία της αριστεράς στο πολιτικό, ιδεολογικό και αγωνιστικό πεδίο πρέπει να είναι έντονη και με μυαλό, με προβολή θετικών, ρεαλιστικών, προτάσεων. Αυτό είναι, κυρίως, το καθήκον της Δημοκρατικής Αριστεράς. Το εργαλείο υπάρχει. Είναι οι θεμελιώδεις αποφάσεις του ιδρυτικού της συνεδρίου.

Επομένως: όχι στη λεγόμενη κυβέρνηση εθνικής ενότητας (ούτε ψήφο ανοχής), ναι σε άμεση προσφυγή στις κάλπες, όχι στις συμφωνίες της 26ης Οκτωβρίου, προβολή των θετικών θέσεών μας όπως αναφέρθηκαν προηγούμενα, σύμφωνα και με τις αποφάσεις του συνεδρίου μας. Και, πάνω απ’ όλα, συμβολή στην οργάνωση και θετική αγωνιστική παρουσία της κοινωνίας, των ανέργων, των μισθωτών, των συνταξιούχων, της νεολαίας, των λαϊκών στρωμάτων για να περισωθεί ό,τι είναι δυνατόν από την κατεδάφιση και συντριβή της κοινωνίας.

*Οικονομολόγος, μέλος της ΚΕ της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ