ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΞΗΡΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΤΗΣ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ".

Δεν χρειάζεται να αποδέχεται (ή να απορρίπτει) κάποιος τον τρόπο δράσης των Ξηρών ή του Κουφοντίνα, για να αντιληφθεί τον βαθμό ξεγυμνώματος που υφίσταται, απο μία απλή απόδραση, το ρακένδυτο και αναποτελεσματικό πλέον πολιτικό "όπλο"  που αυτάρεσκα και σχεδόν αυτιστικά επιμένει να αποκαλείται "Αστική Δημοκρατία"! Ένα "όπλο" στα χέρια των κοινωνικών τάξεων που πρώτο και κύριο μέλημα τους έχουν την εδραίωση του πιό απάνθρωπου καπιταλισμού!
Λέει ο Μαρξ οτι ο καπιταλισμός θα λυγίσει κάτω απο το βάρος της μεγάλης του αντίφασης, της αναπόφευκτης ανάπτυξης δηλαδή του κυριότερου ταξικού του αντίπαλου, του προλεταριάτου, ως απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη τού ίδιου! Θα μου πείτε τώρα, τί σχέση έχουν όλα αυτά με την απόδραση του Χριστόδουλου Ξηρού. Εξηγούμαι: Οι δεκαετίες που πέρασαν έδειξαν οτι η προσέγγιση του Μαρξ δεν αφορούσε μόνο την οικονομική βάση του καπιταλισμού αλλα και ολόκληρη την περιοχή του "εποικοδομήματος", στην οποία ανήκει η "αστική δημοκρατία"! Με την πάροδο του χρόνου, οι αναλυτές έβλεπαν οτι ολόκληρο το καπιταλιστικό οικοδόμημα ήταν χτισμένο πάνω στα σαθρά θεμέλια των αντιφάσεων! Όταν τα κρατικά όργανα συνέλαβαν τον Ξηρό, είχαν μπροστά τους δύο επιλογές. Την επιλογή να χαρακτηρίσουν την δράση του "πολιτική" με όλα τα αρνητικά και θετικά (για τα ίδια), συνεπακόλουθα. Και την (επικρατήσασα τελικά) επιλογή να χαρακτηρίσουν την δράση του, ως δράση ενός κακοποιού του κοινού ποινικού δικαίου.
Στην πρώτη περίπτωση η απόδραση θα ήταν αδύνατη αφού με το πρόσχημα της "υποχρέωσης" ενός "λαϊκού" αγωνιστή να αποδράσει, θα λαμβάνονταν ειδικά μέτρα και θα καταργούνταν προνόμια (άδειες κ.τ.λ). Αντ' αυτού βέβαια οι καταδίκες θα ήταν μικρότερες και ο κίνδυνος ηρωωποίησης μεγάλος. Κυρίως όμως το μεγάλο πλήγμα θα ήταν η παραδοχή του συστήματος οτι το ίδιο εξωθεί σε πολιτική δράση, αυτού του τύπου.
Επικράτησε η δεύτερη επιλογή! Βολική στην αρχή! Οι αδελφοί Ξηροί και οι υπόλοιποι διασύρθηκαν, οι διαδικασίες δίκης και φυλάκισης τους μπορεί να έγιναν αντικείμενο έρευνας απο διεθνείς οργανισμούς, αλλα το σύστημα (νόμιζε οτι) βγήκε αλώβητο! Να όμως που ήρθε το "πλήρωμα του χρόνου". Απο την στιγμή που ο Χριστόδουλος χαρακτηρίζεται "ποινικός", έχει κάποια δικαιώματα τα οποία (με την δικαιοσύνη ήδη εκτεθειμένη διεθνώς), δεν μπορούν να του αφαιρεθούν! Απο κεί και πέρα τα πράγματα παίρνουν τον δρόμο τους. Όποιος δεν περίμενε ή δεν ήξερε οτι κάποιος που θεωρεί τον εαυτό του "λαϊκό αγωνιστή", δεν θα έκανε τα αδύνατα - δυνατά για να αποδράσει, είναι απλώς βλάκας ή ... Ή εγκλωβισμένος μέσα σε μία απο τις χιλιάδες αντιφάσεις που περικλείει το σύστημα που υπηρετεί! Γιατί η "σύλληψη της 17Ν", μπορεί αρχικά να φάνηκε σαν Ματ υπέρ του συστήματος. Όμως τελικά είναι ένα ξεγύμνωμα της αδυναμίας του να διαχειριστεί τις μεγάλες αντιφάσεις του. Η απόδραση Ξηρού είναι ένα πολύ μικρό κομματάκι στο παζλ. Σε τέτοιες περιόδους ακραίας κοινωνικής όξυνσης, τέτοια φαινόμενα ξεγυμνώματος του "οικοδομήματος", θα πολλαπλασιάζονται με μορφή χιονοστιβάδας! Η Αριστερά είναι έτοιμη να τα εκμεταλλευτεί υπέρ της κοινωνίας ή θα αναλάβουν άλλοι;