Άρχισαν τα ... όργανα του Μεσογειακού(!!!) Φεσ(τ)ιβάλ"

"Όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα μικρό καλάθι".

Σκεφτήκαμε την παροιμία αμέσως μόλις διαβάσαμε τον τίτλο του...φεστιβάλ: Μεσογειακό (!!!) Φεστιβάλ. Τέχνη στη γη της Μαστίχας.

Μετά τα πρώτα γέλια, ο σκεπτικισμός.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η ψωνάρα εκλεγμένων και μη ανθρώπων, οι οποίοι νομίζουν ότι επειδή έχουν κασετόφωνο στο σπίτι τους και ακούνε τραγουδάκια, έγιναν ειδικοί στον πολιτισμό, δίνει την ευκαιρία σε αετονύχηδες, να πλουτίσουν στο όνομα του εκπολιτισμού ημών των "αγρίων".

Συνήθως, η κακώς εννοούμενη, χιώτικη ευγένεια, επιβάλει να τούς λέμε και ευχαριστώ. Όμως φαίνεται πως έφτασε ο κόμπος στο χτένι.

Έτσι άρχισαν τα όργανα! Και κάτι μου λέει πως αυτή τη φορά δεν θα σταματήσουν έτσι εύκολα.

Ας διαβάσουμε την ανακοίνωση της Θεατρικής Ομάδας Χίου:

«Στο φιλόξενο χώρο του παλιού μοναστηριού του Αγίου Τρύφωνα, στα Νένητα, τη Δευτέρα (30 Ιουνίου) το βράδυ, η Θεατρική Ομάδα Χίου, σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Νενήτων, παρουσίασε, με επιτυχία και μπροστά σε απρόσμενα μεγάλο αριθμό θεατών, το νέο της έργο, που φέρει τον τίτλο «Ο Όρκος» και βασίζεται στο θεατρικό έργο του Ζαχ. Παπαντωνίου «Ο Όρκος του Πεθαμένου» και στη γνωστή δημοτική παραλογή «Του Νεκρού Αδελφού».
Η παράσταση αυτή ήταν αρχικά προγραμματισμένη να δοθεί ως τμήμα της εισαγωγικής φάσης του διατυμπανισμένου φεστιβάλ του φετινού καλοκαιριού, που ακούει στο όνομα «Η Τέχνη στη γη της Μαστίχας». Αυτό όμως ουδέποτε συνέβη και για τούτο οφείλουμε (διερμηνεύοντας και τα αισθήματα των μελών της ΘΟΧ, όπως εκφράστηκαν στη Γ.Σ. της 29ης Μαΐου 2008) να δώσουμε κάποιες εξηγήσεις τόσο στο θεατρόφιλο κοινό, που παρακολουθεί και αγκαλιάζει τις προσπάθειές μας, όσο και στους φορολογούμενους πολίτες της Χίου:
Ως αμετανόητοι ερασιτέχνες δεν επιδιώξαμε ποτέ την ένταξή μας σ’ αυτό το φεστιβάλ. Αποδεχτήκαμε όμως την πρόσκληση και την πρόταση της εκπροσώπου των διοργανωτών του και καλλιτεχνικής διευθύντριας κας Γιάννας Τριανταφύλλη, μετά από προτροπή και του Δημάρχου Χίου (για να μπορέσουμε –λέει –να πάρουμε περισσότερα χρήματα από την πενιχρή οικονομική ενίσχυση που είχε τη δυνατότητα να μας εξασφαλίσει ο ίδιος) και , περί τα μέσα του περασμένου Μάρτη, συμφωνήσαμε να δώσουμε δυο παραστάσεις σε ισάριθμα Μαστιχοχώρια της επιλογής μας, κι εκείνη θα αναλάμβανε την υποχρέωση να καλύψει το κόστος της παραγωγής, περίπου τέσσερις χιλιάδες ευρώ, (κι αυτό ήταν όλο, αφού, όπως γίνεται πάντα, κανείς από τους είκοσι και πλέον συμμετέχοντες ερασιτέχνες, δεν επρόκειτο να πάρει ούτε μία δεκάρα για λογαριασμό του).
Δώσαμε τα χέρια (μέλη της οργανωτικής επιτροπής της ΘΟΧ και διμελής αντιπροσωπεία των επαγγελματιών διοργανωτών) και έμεινε η ρύθμιση των λεπτομερειών, που θα γινόταν στην επόμενη επίσκεψη της εν λόγω κυρίας στη Χίο.
Στο διάστημα αυτό ακυρώσαμε τις προγραμματισμένες παραστάσεις μας στο Ομήρειο Π.Κ.Δ. Χίου (κατ’ απαίτηση της ίδιας, που ήθελε το έργο άπαιχτο) και περιμέναμε κινήσεις από την πλευρά της για την περαιτέρω εξέλιξη της υπόθεσης.
Δυστυχώς όμως αυτό που επακολούθησε μπορεί να συνοψιστεί σε μια και μόνη λέξη: Εμπαιγμός.
Μετά πάροδο διμήνου και πλέον, μετά από πολλές απόπειρες τηλεφωνικής επικοινωνίας (εκ μέρους μας) και μετά από δύο ή τρεις επισκέψεις στη Χίο της κας Τριανταφύλλη, κατά τις οποίες απέφυγε επιμελώς να συναντηθεί μαζί μας, όπως είχε δεσμευτεί, μας ανακοινώθηκε (δι’ αντιπροσώπου) η ακύρωση (διάβαζε αθέτηση) -μονομερώς –της συμφωνίας μας, με το επιχείρημα, ότι ο Δήμος Χίου τής περιέκοψε τη χρηματοδότηση.
Είναι απορίας άξιο, πώς στο όνομα της οικονομίας, επελέγη η ακύρωση μιας εκδήλωσης με κόστος μόλις 4.000 € (όταν απ' ό,τι φημολογείται το Φεστιβάλ θα κοστίσει περίπου 600.000 €), αλλά δεν επεκτεινόμαστε σε περαιτέρω σχόλια, επί του προκειμένου, σεβόμενοι τα έργα και τους δημιουργούς που θα λάβουν μέρος στο φεστιβάλ, σύμφωνα με το πρόγραμμα.
Ως κατακλείδα επιθυμούμε μόνο να επαναλάβουμε αυτό που είπαμε προφορικά και πριν την παράσταση στον Άγιο Τρύφωνα: Η Τέχνη κι ο Πολιτισμός στη Γη της Μαστίχας, υπήρχαν εδώ και χιλιάδες χρόνια και θα συνεχίσουν να υπάρχουν κι όταν θα μας αποχαιρετίσουν –με γεμάτες τσέπες –οι καλοπληρωμένοι μεταπράτες πολιτισμού. Κι αυτό θα γίνει γιατί υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν επιτόπιες δυνάμεις που μοχθούν, αγωνίζονται και δημιουργούν, σ’ όλους τους τομείς του Χιώτικου πολιτισμικού γίγνεσθαι.»