Υπάρχει Ελπίδα!

Το κείμενο είναι από το ένθετο (Παιδεία και Κοινωνία) της Αυγής.

Για ένα λόγο το αναδημοσιεύω.

Γιατί όσο υπάρχουν έφηβοι που σκέπτονται έτσι, υπάρχει ελπίδα να αλλάξει ο κόσμος!

Ίσως μάλιστα η ελπίδα να είναι πιο κοντά από όσο νομίζουμε!!!



Φέτος πάω 3ή Λυκείου. Είχα ακούσει πολλά, αλλά αυτό το πράγμα είναι αδιανόητο, αδιανόητο. Έχω βάλει 15 κιλά, έχω ξεχάσει πως είναι να περπατάς γιατί για να πηγαίνω από μάθημα σε μάθημα και για εξοικονόμηση χρόνου παίρνω το μηχανάκι συνέχεια. Μου λένε πως είναι για το καλό μου. Δεν έχω διαβάσει ούτε ένα λογοτεχνικό βιβλίο, δεν έχω δει 5 ταινίες της προκοπής. Δεν είναι μόνο το διάβασμα, είναι η απόλυτη αίσθηση ανελευθερίας. Για το καλό μου. Κοιμάμαι 6 με 7 ώρες την ημέρα και βλέπω στον ύπνο μου συναρτήσεις να με κυνηγάνε. Δεν ασχολούμαι, ούτε στο μισό από όσο θα θελα, με ότι μου αρέσει. Ούτε με τους φίλους μου ούτε με την μουσική ούτε με την πολιτική. Για το καλό μου. Και την ΑΥΓΗ με τύψεις την διαβάζω γιατί θα έπρεπε να διαβάζω διοίκηση επιχειρήσεων. Να μαθαίνω παπαγαλία ότι οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι έχουν κοινά συμφέροντα. Τι αηδίες μας μαθαίνουν!!!
Πρέπει να μάθουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί να θέλουμε να πατήσουμε τον διπλανό μας για να ανέβουμε. Για το καλό μας.
Εγώ πάλι καλά, με 7 ώρες σχολείο, 4 ώρες διάβασμα και άλλες 4 φροντιστήριο κάθε μέρα, διαβάζω σχετικά λίγο σε σχέση με άλλους συμμαθητές μου αλλά πάω καλά. Έχω φίλους που παίρνουν ψυχοφάρμακα. Για το καλό τους. Τα μαθήματα σε ακολουθούν και στις πιο ιδιαίτερες στιγμές. Για το καλό σου. Δε πα να πεινάνε άνθρωποι, να σου κλέβουν το μέλλον, να ξεπουλάνε τα πάντα. Εσύ πρέπει να διαβάσεις να μάθεις το απαύγασμα της ανθρώπινης ηλιθιότητας. Μα γιατί άλλο; Για το καλό σου. Δεν μπορώ να ξυπνήσω το πρωί. Δεν μπορώ να κάτσω, δεν μπορώ να ξεχάσω, δεν μπορώ να παίξω, ούτε να γελάσω.
Έχω δει άνθρωπο να λιποθυμάει στην τάξη από το άγχος και οι μισοί συμμαθητές του να λένε ότι οι πανελλήνιες εξετάσεις είναι καλές και δεν πρέπει να καταργηθούν!!! Γιατί λέει είναι το μοναδικό αξιοκρατικό και δίκαιο πράγμα στην χώρα που έχει μείνει. Και όμως. Μας κάνουν το μυαλό κουρκούτι...
Πού είναι το δίκαιο; Οι δικοί μου δίνουν 1000 ευρώ το μήνα σε φροντιστήρια. Όχι ότι τους περισσεύουν. Άραγε έχουν όλα τα παιδιά αυτή τη δυνατότητα; Τα παιδιά από χωριά που κάνουν 90 χιλιόμετρα τη μέρα για να πάνε σε μαθήματα έχουν τις ίδιες ευκαιρίες με εμένα; Δεν το νομίζω. Από αυτή την άποψη είμαι τυχερός τουλάχιστον...
Μας κλέβουν την εφηβεία. Μια ηλικία που δεν θα ξαναζήσουμε ποτέ σε καμία ζωή. Αυτή η ζωή δεν είναι πρόβα για την επόμενη!!! Ξοδεύω ανούσια την ζωή μου γιατί κάποιοι αποφάσισαν ότι έτσι πρέπει. Για το καλό μου; ΟΧΙ ! Για το δικό τους. Για να μάθω να σκύβω το κεφάλι και να κάνω αυτό που θέλουν αυτοί...
Δεν τον θέλω αυτόν τον κόσμο που μου δίνετε. Εγώ θα αγωνιστώ να φτιάξω έναν καλύτερο...
ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΟΥ!!!

Aντώνης Παπαζαχαρίου,
3ο Λύκειο Μυτιλήνης