ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΕΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΉΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ!

Μία απο τις σημαντικότερες πρωτοβουλίες (στον χώρο της Αριστεράς) της μεταπολιτευτικής περιόδου, βλέπουμε να εξελίσεται τις τελευταίες ημέρες.
Πρόκειται για την πρωτοβουλία που έχουν αναλάβει σημαντικότατες προσωπικότητες απο ολόκληρο το φάσμα της πολιτιστικής, πολιτικής, επιστημονικής και κοινωνικής ζωής του τόπου, με στόχο την επίτευξη ενότητας δράσης της πραγματικής Αριστεράς, ενάντια στην καπιταλιστική λαίλαπα που πλήτει αυτή τη στιγμή τη χώρα!
Ήδη πέραν των αρχικά υπογραφόντων, εκατοντάδες είναι οι ενδιαφερόμενοι για να συμμετάσχουν σ'αυτό το εγχείρημα!

Αναδημοσιεύουμε απο το μπλόγκ της Ε.Ο.Σ

Σήμερα (Τρίτη, 6/7/2010) στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ στην οδό Ακαδημίας δόθηκε συνέντευξη τύπου και ακολούθησε συζήτηση της "πρωτοβουλίας για διάλογο και κοινή δράση της Αριστεράς". Η πρωτοβουλία αυτή δεν έχει ακόμα όνομα, αλλά την βαφτίσαμε εμείς έτσι προσπαθώντας να αποδώσουμε στον τίτλο της προσδιοριστικά στοιχεία της της ταυτότητάς της και κυρίως των δηλωμένων προθέσεών της. Η εκδήλωση είχε μεγάλο ενδιαφέρον όχι μόνον γιατί για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια συμμετείχε τόσο μεγάλο εύρος πολιτικών χώρων της Αριστεράς σε μια κοινή συζήτηση, αλλά και για αυτά που ακούστηκαν. Την Δευτέρα το απόγευμα 7.30 μμ Σίνα 16, θα γίνει η πρώτη ανοικτή συνέλευση των συμμετεχόντων στην οποία όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να συμμετέχει. Κατ αρχάς δημοσιεύουμε το κείμενο και τις πρώτες υπογραφές των συμμετεχόντων σε αυτή την πρωτοβουλία:


Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση έχει σαρωτικές επιπτώσεις σ’ όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής. Στην οικονομία, στην πολιτική, στον πολιτισμό, στη συνείδηση. Η βίαιη αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων η κατάργηση κοινωνικών δικαιωμάτων και η ματαίωση των ονείρων και των προοπτικών της νεολαίας δεν είναι συγκυριακές επιλογές, όπως υποστηρίζει η κηδεμονευόμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά οργανωμένοι τρόποι μόνιμης υποβάθμισης της εργατικής τάξης και των εργαζόμενων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας.
Σ’ αυτό το συνεχώς αυξανόμενο κλίμα αβεβαιότητας και ανασφάλειας η Αριστερά, κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική, οφείλει να αρθεί επιτέλους στο ύψος των περιστάσεων και να ανταποκριθεί στις ανάγκες των εργαζομένων. Ανάμεσα στους πολιτικούς χώρους της Αριστεράς υπάρχουν αναμφισβήτητες διαφορές, όπως, για παράδειγμα αυτές που αφορούν τη θέση της Ελλάδας στην ΕΕ, αλλά και οι σχετικές με τον τρόπο μετάβασης στο σοσιαλισμό, το περιεχόμενο και τη μορφή που αυτός θα έχει τον 21ο αιώνα –ζήτημα που οπωσδήποτε πρέπει να διερευνηθεί και να συζητηθεί με συντροφικό τρόπο, σε μια περίοδο μάλιστα που η δομική κρίση του καπιταλισμού θέτει ‘επί τάπητος’ το στρατηγικό στόχο της σοσιαλιστικής εναλλακτικής. Σήμερα όμως αυτές οι υπαρκτές διαφορές γίνονται συχνά τροχοπέδη, στην πραγματική ανάγκη οργανωμένης αντίστασης του εργαζόμενου λαού απέναντι στην πιο αντιδραστική, αντιλαϊκή, ταξική πολιτική που γνώρισε η χώρα μας, τουλάχιστον στην εποχή της λεγόμενης «μεταπολίτευσης». Είναι ιστορικό καθήκον όλων των πολιτικών κομμάτων και οργανώσεων της Αριστεράς, ανεξαρτήτως του ειδικού τους βάρους, να βρουν εκείνα τα ζητήματα –και είναι πολλά- που μπορούν να οδηγήσουν σε ενότητα δράσης, ανταποκρινόμενα στις διαθέσεις των εργαζόμενων στρωμάτων, των ανέργων και της νεολαίας για συσπείρωση των δυνάμεων του κινήματος.
Με όρους συλλογικού ηγεμόνα και οργανωτή, να διευκολύνουν έτσι τις κοινωνικές διεργασίες, τις αυθόρμητες και συνειδητές συμμαχίες των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς. Να απομονώσουν πρακτικές τυφλής βίας και αδιέξοδων δήθεν αντιεξουσιαστικών ξεσπασμάτων αλλά και κάθε δεξιόστροφη «αριστερή» φρασεολογία που διευκολύνει τελικά τις κυβερνητικές επιλογές. Να δώσουν πολιτική προοπτική στους κοινωνικούς αγώνες συμβάλλοντας στην ανάπτυξή τους. Να βοηθήσουν εργαζόμενες μάζες, που βρίσκονται εγκλωβισμένες σε άλλες πολιτικές επιλογές, να αγωνιστούν για τα πραγματικά δικά τους συμφέροντα. Να αναπτύξουν πρωτοβουλίες θεωρητικού διαλόγου ανάμεσα σ’ όλους τους φορείς της Αριστεράς, με άξονα την υπέρβαση του καπιταλισμού.
Χωρίς να εγκαταλείπουν τους στρατηγικούς στόχους τους, ούτε τις συζητήσεις, τις διαφορές, τις διαφωνίες γι’ αυτούς, οι πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς, εντός και εκτός του κοινοβουλίου, μπορούν και πρέπει να συναντηθούν στη διαμόρφωση μιας ρεαλιστικής πολιτικής πρότασης και κοινής δράσης για την αντιμετώπιση της κρίσης προς όφελος των εργαζομένων στην προσπάθεια εξόδου απ’ αυτήν. Ζητήματα όπως η αντιμετώπιση θεσμικών μορφών καπιταλιστικής ολοκλήρωσης (ΕΕ, ΟΝΕ, ΔΝΤ), η παύση πληρωμών και η διαγραφή του χρέους, το αίτημα εθνικοποίησης τραπεζών, η ρήξη με τις πρακτικές του τραπεζικού και του επιχειρηματικού κατεστημένου, καθώς και η αντιμετώπιση της βίαιης επίθεσης του κεφαλαίου με ριζική αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου, αλλά και η υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, μπορούν να αποτελέσουν τη βάση τέτοιων διεργασιών.




Αθήνα, 6 Ιουλίου 2010


Αγγελόπουλος Θόδωρος, σκηνοθέτης

Αθανασιάδου Μυρσίνη, διδάκτωρ Ιστορίας

Αλαβάνου Αριάδνη, μεταφράστρια

Ανδρεάδης Γιάγκος, πανεπιστημιακός, Πάντειο

Αντωνοπούλου Μαρία, πανεπιστημιακός, Πάντειο

Βαλαβάνη Νάντια, συγγραφέας

Βαμβακάς Κώστας, συνδικαλιστής εκπαιδευτικός

Βασιλειάδου Τέα, δημοσιογράφος

Βατικιώτης Λεωνίδας, διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών

Βενετσάνου Νένα, τραγουδίστρια

Γαλάνης Γιώργος, συνδικαλιστής εκπαιδευτικός

Γέρου Κάτια, ηθοποιός

Γεωργακάκη Ρόδη, αντιδήμαρχος Ελληνικού

Γεωργίου Χρήστος, πανεπιστημιακός, Πανεπιστήμιο Πάτρας

Δημητρίου Αλίντα, σκηνοθέτης

Δημητρίου Σωτήρης, ανθρωπολόγος

Δουζίνας Κώστας, πανεπιστημιακός, πανεπιστήμιο Λονδίνου

Ευσταθίου Κώστας, συνδικαλιστής τραπεζοϋπάλληλος

Ήσυχος Κώστας, συνδικαλιστής Ολυμπιακής

Κακαράς Αντώνης, απόστρατος αρχιπλοίαρχος

Κακναβάτος Έκτωρ, ποιητής

Καλομοίρης Γρηγόρης, συνδικαλιστής εκπαιδευτικός

Καρτερός Θανάσης, δημοσιογράφος

Κιμπουρόπουλος Γιάννης, δημοσιογράφος

Κοκκίνου Μαρία, ζωγράφος

Κουβελάκης Στάθης, πανεπιστημιακός, King’s College (Λονδίνο)

Κουζής Γιάννης, πανεπιστημιακός, Πάντειο

Κορτζίδης Χρήστος, δήμαρχος Ελληνικού

Κοτσυφάκης Θέμης, συνδικαλιστής, ΔΣ ΟΛΜΕ

Κωνσταντακόπουλος Δημήτρης, δημοσιογράφος

Λαπαβίτσας Κώστας, πανεπιστημιακός, Πανεπιστήμιο Λονδίνου

Λεοντής Χρήστος, συνθέτης

Μαίστρος Γιάννης, πανεπιστημιακός, ΕΜΠ

Μανιάτης Γιώργος, πανεπιστημιακός, Πανεπιστήμιο Αθήνας

Μιχελής Κώστας, συνδικαλιστής λογιστής

Μπελαντής Δημήτρης, διδάκτωρ Νομικής

Μπιτσάκης Ευτύχης, πανεπιστημιακός, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Ντούμας Χρήστος, πανεπιστημιακός, Πανεπιστήμιο Αθήνας

Παναγιωτόπουλος Χρήστος, συνδικαλιστής ΟΤΑ

Παπαδημητρίου Ζήσης, πανεπιστημιακός, ΑΠΘ

Παπαδημητρίου Μάνια, ηθοποιός

Παπακωνσταντίνου Πέτρος, δημοσιογράφος

Πεππές Ζώης, συνδικαλιστής ΟΤΟΕ

Πορτάλιου Ελένη, πανεπιστημιακός, ΕΜΠ

Πρωτονοτάριος Γιάννης, πανεπιστημιακός, ΕΜΠ

Ρηγοπούλου Πέππη, πανεπιστημιακός, Πανεπιστήμιο Αθήνας

Ριζόπουλος Τάσος, συνδικαλιστής στη φαρμακοβιομηχανία

Ρούσης Γιώργος, πανεπιστημιακός, Πάντειο

Ρούσσος Σίμος, τ. δημοτικός σύμβουλος Χαλανδρίου

Σακελαρόπουλος Σπύρος, πανεπιστημιακός, Πάντειο

Σκαμνάκης Θανάσης, δημοσιογράφος

Σπαθής Μάκης, πανεπιστημιακός, ΕΜΠ

Σπανού Δέσποινα, συνδικαλίστρια ΑΔΕΔΥ

Στάθης (Σταυρόπουλος), σκιτσογράφος

Σταμάτης Κώστας, πανεπιστημιακός, ΑΠΘ

Σωτήρης Παναγιώτης, διδάκτωρ Φιλοσοφίας

Τσακνής Διονύσης, μουσικός

Φράγκου Λία, συνδικαλίστρια, ιδιωτική υπάλληλος

Χατζηστεφάνου Άρης, δημοσιογράφος

Χατζόπουλος Στάθης, δικηγόρος

Χουρμουζιάδης Γιώργος, πανεπιστημιακός, ΑΠΘ

Χρύσης Αλέξανδρος, πανεπιστημιακός, Πάντειο


Θα παρουσιάσουμε στην συνέχεια ένα ενδεικτικό στιγμιότυπο από την συζήτηση που ακολούθησε μετά τις εισηγήσεις για να αντιληφθείτε το κλίμα της εκδήλωσης. Αφορά σε μια ερώτηση ενός ακροατή και την απάντηση που έδωσε ο Π. Παπακωνσταντίνου.