ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΟΙ ΖΗΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Έτσι πιστεύω σκέφτηκαν οι ηγέτες των αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών της Αμερικής και της Ευρώπης .

Κάθε μέρα διαβάζουμε σχέδια διάσωσης του ιδιωτικού τραπεζικού συστήματος και ο ένας αρχηγός κράτους συναγωνίζεται τον άλλον ,για το ποιος θα δώσει πιο πολλά στο τραπεζικό κεφαλαίο. Ο αριθμός των δισεκατομμυρίων ζαλίζει. Τα ποσά τεράστια, τόσο που δεν μπορείς να μετρήσεις τα μηδενικά που έχουν από πίσω τους οι αριθμοί. Ωστόσο, κανένας δεν εξηγεί που θα βρει αυτά τα χρήματα. Άλλος λέει ότι θα εκδώσει ομόλογα ,δηλαδή θα δανειστεί. Άλλος ότι θα χρησιμοποιήσει κεφάλαια του προϋπολογισμού του κράτους, δηλαδή κεφάλαια που προορίζονται για το λαό, δηλαδή δικά μας χρήματα, που προέρχονται από τους φόρους μας. Χρήματα που θα τα χαρίσουν στο τραπεζικό κεφάλαιο, ενώ για την υγεία, την παιδεία και το ασφαλιστικό,δε δίνουν ούτε ένα ευρώ. Το ίδιο σκεπτικό έχουν και τα δυο μεγάλα κόμματα της πατρίδας μας ΝΔ και ΠΑΣΟΚ

Πρόσφατα ακούσαμε τις εξαγγελίες του Αλογοσκούφη για την εγγύηση των καταθέσεων μέχρι 100000 Ευρώ, στις οποίες συμφώνησε και το ΠΑΣΟΚ.
Το συνεγγυητικό κεφάλαιο των τραπεζών σύμφωνα με στοιχεία των ίδιων των τραπεζών, ίσα που φθάνει μόλις τα 5000 ευρώ ανά λογαριασμό. Τα υπόλοιπα 95000, πού θα τα βρει η κυβέρνηση να τα δώσει στους καταθέτες ; Ποιος θα πληρώσει αυτό το ποσό ανά λογαριασμό; Το υπουργείο εθνικής οικονομίας θα αναγκαστεί να δανεισθεί, ή θα βάλει έκτατους φόρους για καλύψει τους καταθέτες;
Δηλαδή θα πληρώσουμε όλοι, έχοντες και μη, τη ζημιά που θα προκαλέσει το κλείσιμο κάποιων τραπεζών .Φτωχοί και πλούσιοι, θα βάλουμε όλοι, να σώσουμε το ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα.

Εδώ πρέπει οι τράπεζες να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Θα πρέπει να πιεσθούν να καταβάλουν στο συνεγγυητικό τους κεφάλαιο όσα χρήματα χρειάζονται για να καλυφθούν οι καταθέτες.

Στο κάτω κάτω, έχουν να βάλουν χρήματα από το 1980 .
Και μη ξεχνάμε ότι τα κέρδη των ελληνικών τραπεζών είναι από τα μεγαλύτερα σε όλο τον κόσμο.

Τελειώνοντας, μου έρχεται στο μυαλό η παροιμία που λέει:
«Τα δικά σου δικά σου
και τα δικά μου δικά σου».


Στέλιος Χαριτος