«ΘΕΑΤΡΟ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΤΡΟΙΚΑ»

Λίγες ώρες κράτησε το θέατρο με το έργο «επανάσταση Βενιζέλου» ή  «πολιτική επαναδιαπραγμάτευση με την τρόικα» και κατέληξε σε ένα σημερινό θλιβερό μονόλογο του Υπουργού Οικονομικών που παρείχε πάλι «γη και ύδωρ» στα παγκόσμια καπιταλιστικά κέντρα και τους πρόσφερε, μεταξύ άλλων, την «εργασιακή εφεδρεία» σε όλο το εύρος του δημόσιου τομέα.

Η σημερινή παράσταση έρχεται και συμπληρώνει τη χθεσινή ιλαροτραγωδία με το πόρισμα της ειδικής επιτροπής της βουλής, με το αυτονόητο (και προ ενάμιση χρόνου)  συμπέρασμα ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος, είναι μη διαχειρίσιμο, δηλαδή ανεξέλεγκτο. Η δυναμική του δημόσιου χρέους είναι τέτοια, που δεν δύναται να σταθεροποιηθεί, ούτε καν στο επίπεδο του 150%-160%. Άνθρακες, λοιπόν η «περίφημη» συμφωνία της 21ης  Ιουλίου, που έγινε σύμφωνα με τα συμφέροντα των πιστωτών. Βέβαια, η επιτροπή αυτή -που σημειωτέον αποτελείται από ανθρώπους της κυβέρνησης που διόρισε ο κ. Παπακωνσταντίνου - εισηγείται την συνέχεια μιας πολιτικής που οδηγεί την Ελλάδα στην άβυσσο. Ανακάλυψαν τελικά όχι την Αμερική, αλλά την Ινδία και μάλιστα στην Ελλάδα, το 2011. Γελοία, όμως, αποδεικνύεται για μια άλλη φορά η ελληνική κυβέρνηση με επικεφαλής πια τον Β. Βενιζέλο, που διαψεύδει  τους δικούς της οικονομολόγους, της επιτροπής, επιχειρώντας τελικά όχι μόνο την κατάργηση του κοινωνικού κράτους, αλλά και της απλής αριθμητικής.         

Η συνέχεια του ελληνικού δράματος, είναι η «ελεγχόμενη» και μόνιμη χρεοκοπία, υπό καθεστώς διαρκούς διεθνούς ελέγχου, ύφεσης και στασιμότητας στην οικονομία, με συνεπακόλουθα, την μαζική ανεργία, την νέα μετανάστευση και την κοινωνική δυστυχία,  χωρίς να αποκλείονται καταστάσεις σαν και αυτές που γνώρισε η Αργεντινή.

Μοναδική λύση για την Ελλάδα, είναι η αθέτηση πληρωμών έναντι των πιστωτών της, ακόμη και αν αυτή η στάση συνεπάγεται την έξοδο από το ευρώ. Μόνο με αυτό τον τρόπο, θα γίνει αναδιαπραγμάτευση του ελληνικού χρέους, με διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του, σύμφωνα με τις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας και το συμφέρον και τις ανάγκες του λαού μας. Μόνο έτσι, θα απαλλαγούμε από την διοίκηση της τρόικας,  θα εξοικονομηθούν μακροπρόθεσμα πόροι, και θα μπορέσει να ασκηθεί μια οικονομική και αναπτυξιακή  πολιτική με κέντρο τις κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες. Αυτή είναι και η έξοδος από την ελληνική τραγωδία, με ενισχυμένες τις δυνάμεις της εργασίας αλλά και την δημοκρατία.

ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
Αθήνα,2/9/2011