Η ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΕΝΗ ΚΑΙ ΕΞΟΡΚΙΖΟΥΣΑ ΤΗΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΝ ΤΟΙΑΥΤΗΝ.

Κείμενο 1

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΚΚΕ ΧΙΟΥ

Πρόσφατα δημοσιεύτηκε στον τύπο ανακοίνωση του γραφείου τύπου του ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ, πού ούτε λίγο ούτε πολύ μας ζητά τα ρέστα για την καιροσκοπική και τυχοδιωκτική πολιτική που ακολουθεί η ηγεσία του κόμματός τους στο μαζικό και συνδικαλιστικό κίνημα. Τους πληροφορούμε αν δεν το πήραν είδηση ότι στη μεγάλη πανεργατική απεργία για το ασφαλιστικό, ήταν πλάι –πλάι με τους ξεπουλημένους συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ, μαζί τους χαριεντίζονταν και φωτογραφίζονταν, με το δικό τους πλαίσιο δράσης συμφωνούσαν που έβαζε και βάζει πλάτη να ισχύσει ο νόμος Ρέππα, που μειώνει τις συντάξεις, αυξάνει τις ασφαλιστικές εισφορές και τα όρια συνταξιοδότησης. Αν δεν είναι σε θέση να διαβάζουν και να κατανοούν τις ανακοινώσεις της ΑΔΕΔΥ που μοιράζουν και στις οποίες γίνεται λόγος για στήριξη του υφιστάμενου ΠΑΣΟΚΙΚΟΥ πλαισίου ούτε εμείς τους φταίμε ούτε ο γιαλός επειδή στραβά αρμενίζουν. Συμμετείχαν σε τοπικό επίπεδο, στα πλαίσια της ενότητας μέσα στη διαφορετικότητα-αλλαλούμ-, στη συγκέντρωση του εργατικού κέντρου ως αριστερός μαϊντανός μαζί με ανθρώπους που εφαρμόζουν ως νομαρχιακοί και δημοτικοί σύμβουλοι τις πιο στυγνές μορφές απασχόλησης, που συμμετέχουν στη γαλάζια ή στην πράσινη δικομματική φαυλοκρατία, που έχουν φορτώσει στην πλάτη του λαού δυσβάστακτα βάρη. Για πολλοστή φορά αποτέλεσαν το άλλοθι στους βουλευτές του δικομματισμού και στους παρατρεχάμενούς τους και δεν ερυθριούν ,όταν μιλούν ότι το ΚΚΕ διαστρεβλώνει και λέει ψέματα για την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, ξεχνώντας ότι χωριό που φαίνεται κολαούζο δε θέλει. Ο αντικομουνισμός τους, καταφυγή κάθε συνεπούς οπορτουνιστή, εμποδίζει την ηγεσία τους να δουν, ως ανιστόρητοι ριψάσπιδες που είναι, ότι «η κορυφαία κατάκτηση του 20ου αιώνα των εργαζομένων, η κοινωνική ασφάλιση», το 8ωρο, το 5ήμερο, η δωρεάν υγεία , πρόνοια και παιδεία, οι δωρεάν διακοπές, ΠΡΩΤΟΕΦΑΡΜΟΣΤΗΚΑΝ ως νόμοι και σε μαζική κλίμακα στη δεκαετία του 1920 στη νεαρή τότε σοσιαλιστική Σοβιετική Ένωση και μετέπειτα στις άλλες χώρες του σοσιαλισμού, αποτελώντας αυτά τα μέτρα το εφαλτήριο για να πατήσει το συνδικαλιστικό κίνημα των καπιταλιστικών χωρών και να αναγκάσει σε παραχωρήσεις το κεφάλαιο στα πλαίσια της ταξικής πάλης, ώστε να μιλάει σήμερα το κεντροαριστερό ηγετικό συνονθύλευμα σε ευρωπαϊκό επίπεδο για κατακτήσεις, που τις καπηλεύεται ασύστολα. Η ιστορία λοιπόν, ως ιστορία της πάλης των τάξεων που έλεγε και ο ΜΑΡΞ, γράφεται από κάποιους με ανυπακοή και ρήξη και από άλλους με την ενσωμάτωση και την προσαρμογή. Η δική σας ιστορία, εδώ και δεκαετίες στο διεθνές επαναστατικό κίνημα είναι η ιστορία της ταξικής συνεργασίας, της προσαρμογής της εργατικής τάξης και των αιτημάτων της στις ορέξεις των αφεντικών, ο καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο που επειδή ντρέπεστε, τον ονομάζετε παραπλανητικά σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο, λες και αυτό το όραμα ποτισμένο με αίμα χωρά επιπλέον προσδιοριστικά. Το ΚΚΕ, έχει εδώ και δεκαετίες επιλέξει το δρόμο της ανειρήνευτης ταξικής πάλης, για την ανατροπή του καπιταλισμού, έχει προχωρήσει και προχωρά ακόμα περισσότερο στην έρευνα των αιτιών ανατροπής του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε χωρίς ωραιοποιήσεις και αποκρύψεις, βάζοντας βαθιά το μαχαίρι στις πληγές του, σαλπίζει και πάλι το μήνυμα του αγώνα για τη δημιουργία του λαϊκού μετώπου, για τη λαϊκή οικονομία για το σοσιαλισμό και κομμουνισμό. Η Ενότητα του ΚΚΕ δεν έχει να κρύψει από το λαό τίποτε, γι αυτό και γίνεται στο φως της ημέρας, γι αυτό και τον καλεί να συσπειρωθεί στην πολιτική του, πράγμα που επιτυγχάνεται σε ένα βαθμό, γι αυτό και όλο αυτό το μένος από τους εκπροσώπους του δικομματισμού, από τον αριστερό και δεξιό οπορτουνισμό, ενάντια στο ΠΑΜΕ. Το ΚΚΕ πράγματι «διασπά» σε όλα τα μέτωπα την εργατική τάξη, ώστε να κατανοήσει την ιστορική της αποστολή, να καταλάβει το ρόλο του καθενός, το ρόλο της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και το ρόλο της Συνασπισμικής ηγεσίας, ώστε να μην σας ακολουθήσει στο βάλτο που ενωτικά με τους παραπάνω βαδίζετε. Γι αυτό και το ΠΑΜΕ που στους κόλπους του δραστηριοποιούνται οι κομμουνιστές συνεχίζει τους αγώνες στις 22 Γενάρη, με συλλαλητήρια και άλλες εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα προκειμένου να μην περάσει το ασφαλιστικό.Εκεί και πάλι θα κριθούν όλοι και όλες.

Κείμενο 2

Απειλή για την Ορθοδοξία μας:
ο Παπισμός

Του Γεωργίου Ψαλτάκη
Θεολόγου - Ιεροκήρυκος

Απο το βιβλίο "ΑΠΕΙΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΑΣ"
Εκδόσεις ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ», 1997.

Πριν αναφερθούμε στις διαφορές μας ως προς τα Μυστήρια, πρέπει να τονίσωμεν εξ αρχής ότι τα «Μυστήρια» των Παπικών δεν είναι κανονικά και έγκυρα. Εφ' όσον «οι Λατίνοι ου μόνον είσι σχισματικοί αλλά και αιρετικοί», όπως εβροντοφώναξεν ο ήρως της Ορθοδοξίας Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, έπεται ότι δεν έχουν κανονικά Ιερά Μυστήρια.
Αφού πρεσβεύουν και διδάσκουν θεωρίες αντίθετες προς όσα εδίδαξεν ο Ιδρυτής της Εκκλησίας και εκήρυξαν οι Άγιοι Απόστολοι, ευρίσκονται έκτος της Εκκλησίας, την οποίαν ίδρυσεν ο Κύριος και η οποία είναι η Ορθοδοξία, που δεν έχει αλλάξει τίποτε ως προς την Πίστιν. Εκτός δε της Εκκλησίας, όπως έλεγεν ο Άγιος Κυπριανός, δεν υπάρχει σωτηρία. Η Αγία Εκκλησία είναι η μόνη ταμειούχος και χορηγός της Θείας Χάριτος. Οι αιρετικοί δεν έχουν, και φυσικά δεν μεταδίδουν, Χάριν. Ως προς δε το εάν αναγνωρίζωνται ή όχι τα λεγόμενα «Μυστήρια» των Παπικών, μας απαντούν σαφέστατα οι Ιεροί Κανόνες. Να τι λέγει επί παραδείγματι ο ΜΖ' Κανών των Αγίων Αποστόλων: «Επίσκοπον ή Πρεσβύτερον, αιρετικών δεξαμένους Βάπτισμα ή θυσίαν, καθαιρείσθαι προστάσσομεν, τις γαρ συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαρ; ή τις μερίς πιστώ μετά απίστου;» Και όπως ερμηνεύει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: «Όποιος Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος ήθελεν αποδεχθή ως ορθόν και αληθινόν το βάπτισμα των αιρετικών ή την παρ' αυτών προσαγομένην θυσίαν, ο τοιούτος προστάζομεν να καθαιρεθή. Επειδή ποίαν συμφωνίαν έχει ο Χριστός με τον Διάβολον; ή ποίαν μερίδα έχει ο πιστός με τον άπιστον; Διότι, εκείνοι όπου δέχονται τα παρά των αιρετικών, ή τα όμοια φρονήματα εκείνων έχουσι και αυτοί, ή το ολιγώτερον δεν έχουσι προθυμίαν να ελευθερώνουν αυτούς από την κακοδοξίαν των. Οι γαρ συνευδοκούντες εις τας εκείνων τελετάς, πώς δύνανται να ελέγξουσιν αυτούς δια να παραιτήσουν την κακόδοξον και πεπλανημένην των αίρεσιν;».
Ο δε ΞΗ' Κανών των Αγίων Αποστόλων ορίζει ότι οι «παρά των αιρετικών βαπτισθέντες ή χειροτονηθέντες ούτε πιστοί ούτε κληρικοί είναι δυνατόν». Το βάπτισμα αυτό, λέγει πάλιν ο Άγιος Νικόδημος, ερμηνεύοντας τον Κανόνα, είναι «μόλυσμα».
«Τα μυστήρια τα υπό καθηρημένων ή σχισματικών ή αιρετικών ενεργούμενα... καθ΄ ημάς είναι και άκυρα και ανίσχυρα και ως εκ τούτου δέον να επαναλαμβάνωνται». Αυτό ακριβώς ισχύει και για τα «Μυστήρια» των Παπικών, ό,τι ισχύει δηλαδή για τα «Μυστήρια» όλων των αιρετικών. Αύτη είναι η κανονική τάξις, συμφώνως προς την διδασκαλία της Ορθοδοξίας μας.
Απ΄ αρχής όμως η Εκκλησία, ως φορεύς και ταμειούχος της Αληθείας και Χάριτος, εχρησιμοποίησε και την «οικονομίαν». Σε ορισμένες δηλαδή περιπτώσεις και περιστάσεις, και εφ' όσον έκρινε με τον φωτισμόν του Αγίου Πνεύματος, το Οποίον την οδηγεί «εις πάσαν την αλήθειαν» (Ιωάν. ιζ' 13), ότι δεν θα εβλάπτετο η πίστις και ευσέβεια, αλλά θα προήρχετο πιθανόν ωφέλεια, ανεγνώρισεν ορισμένα «Μυστήρια» αιρετικών υπό βασικάς βεβαίως προϋποθέσεις.
Η εφαρμογή όμως της «οικονομίας» εγίνετο βάσει των Ιερών Κανόνων, οι οποίοι ρυθμίζουν τα της Εκκλησίας, και όχι αυθαιρέτως. Το θέμα τοποθετείται άριστα από τον Α' Κανόνα του Μεγάλου Βασιλείου. Λέγει λοιπόν ο Άγιος του Θεού ότι, από την στιγμήν που αποκόπτεται κανείς από την Έκκλησίαν με την αίρεσιν ή το σχίσμα, χάνει την Χάριν του Θεού. Και όσοι ήσαν προηγουμένως Κληρικοί, «λαϊκοί γενόμενοι, ούτε του βαπτίζειν, ούτε του χειροτονείν έχουσιν εξουσίαν, ούτε δύνανται χάριν Πνεύματος Αγίου ετέροις παρέχειν, ης αυτοί εκπεπτώκασι». Αυτή είναι η «κανονική» ακρίβεια. Και μόνον «οικονομίας ένεκα των πολλών», συνεχίζει ο ίδιος Άγιος, μπορεί να γίνη «δεκτόν» το «Βάπτισμα» τους.
Η δε ζ' Οικουμενική Σύνοδος, που επεκύρωσε και όλους τους προ αυτής Ιερούς Κανόνας, με τον 95ον Κανόνα της καθορίζει και εφαρμόζει την «οικονομίαν» αναλόγως με τις περιπτώσεις. Άλλων αιρετικών δέχεται το Βάπτισμα και τους κάμνει δεκτούς στην Ορθοδοξίαν μόνον με Χρίσμα, και άλλων δεν το δέχεται και τους αναβαπτίζει. Υποχρεώνει όμως και τους μεν και τους δε να αποκηρύξουν την αίρεσίν τους. «Χρή ποιείν λιβέλλους και αναθεματίζειν την αίρεσιν αυτών».

Και τώρα ας κάνουμε μερικές αλλαγές στο Κείμενο 2:

α) Την λέξη "Παπισμός" την αντικαθιστούμε με τη λέξη "ΣΥΡΙΖΑ"

β) Την λέξη "Ορθοδοξία" με την έννοια του "Πάλαι ποτέ ανύπαρκτου Σοβιετικού Σοσιαλισμού"

γ) Την λέξη "Εκκλησία" μέ τον τίτλο του εν Ελλάδι αποκλειστικού αντιπροσώπου του Μαρξισμού, δηλ. "ΚΚΕ"

δ) Την λέξη ¨Μυστήρια" με την έννοια "Οι αγώνες των εργαζομένων στους οποίους συμμετέχει ο "ΣΥΡΙΖΑ" (σ.σ Αυτούς στους οποίους συμμετέχει το ΚΚΕ είναι...άλλοι).

Συμπέρασμα:

Αν μετά απο αυτές τις αντικαταστάσεις το Κείμενο 1 σας φαίνεται το ίδιο με το Κείμενο 2, τότε μάλλον έχει δίκιο ο Αλαβάνος που υποστηρίζει οτι στην Ελλάδα υπάρχει και μία Αριστερά η οποία περιμένει, προσευχόμενη στη γωνία, την Έλευση του Σωτήρα (σ.σ Τον Υπαρκτό Σοσιαλισμό δηλαδή)