ΓΙΩΡΓΑΚΗ ΣΩΘΗΚΑΜΕ!!! (Ανοικτή επιστολή στον Πρωθυπουργό)

Αγαπητέ Γιώργο, παιρνω το θάρρος να σε αποκαλώ με το μικρό σου όνομα, πρώτον γιατί είμαστε κοντά στην ηλικία και δεύτερον γιατί έχουμε πιεί μαζί και δυό ούζα (που λέει ο λόγος). Τότε, το καλοκαίρι τού ΄78 (νομίζω) που βρέθηκες στο νησί μου σαν εργαζόμενος! Μπορώ να βεβαιώσω τούς κακόπιστους, ότι τότε τουλάχιστον είχες συναντηθεί με πολλούς ανθρώπους του μόχθου σαν και μένα. Δεν ξέρω αν αυτή τη συνήθεια την συνέχισες. Αλλά για να το λές...
Αγαπητέ Γιώργο λοιπόν...
Θα σού διηγηθώ κάτι που μου συνέβει προχθές. Για να το προσθέσεις και αυτό στα καταπληκτικά επιχειρήματα που διαθέτεις, για να πείσεις τούς απάτριδες και πονηρούς μικροσυνταξιούχους, άνεργους, χαμηλόμισθους κ.τ.λ, που αφού ρήμαξαν τη χώρα, απομυζώντας όλα τα κέρδη της υγιούς οικονομίας μας. Αφού έβγαλαν τεράστια κέρδη στην Ελβετία. Αφού έπαιξαν στο χρηματιστήριο και εκατονταπλασίασαν τις οικονομίες τους, αφού τίναξαν τα σπρέντ στα ύψη, τώρα γυρεύουν και τα ρέστα. Απειλούν να ξεσηκωθούν!!!
Γιώργο μην ξεχνάς οτι αυτοί σε κατάντησαν ορντινάτσα του τελευταίου υπαλληλίσκου των Βρυξελών! Και μόνο οτι του μίλησες αυτού του μασκαρά, του ανθρώπου του μόχθου, που σε κυνήγαγε για να σου δώσει το μισθό του προκειμένου να σωθεί η χώρα, δείχνει την μεγαλοψυχία σου! Τέλος πάντων. Επανέρχομαι στο θέμα.
Χθές λοιπόν και ενω είχα πάρει το Πατήσια - Ερυθρός για να πάω σπίτι μου, ξαφνικά εκεί στο Πολυτεχνείο, νάσου και μπαίνει στο λεωφορείο και κάθεται δίπλα μου ένας πολύ γνωστός τραπεζίτης (το να μπεί σε λεωφορείο τραπεζίτης, έχει τις ίδιες πιθανότητες με το να συναντήσεις εσύ άνθρωπο του μόχθου που να σου δίνει τον μισθό του. Πάρα πολλές δηλαδή!!!). Ο άνθρωπος ήταν εξαιρετικά σκεπτικός και στεναχωρημένος. Τόσο που αναγκάστηκα να τον ρωτήσω:
-Σας συμβαίνει κάτι;
- Αχ καλέ μου κύριε, ας μην σας φορτώνομαι!
- Μα τι λέτε τώρα! Άνθρωποι είμαστε! Έλληνες! Όλοι ίδιοι! Αν αυτό σας βοηθάει, πέστε μου τον πόνο σας.
- Εντάξει! Ακούστε, βλέπω την κρίση που περνάει η χώρα μας και θέλω και γώ να βοηθήσω. Αν ο άνθρωπος του μόχθου δίνει τον μισθό του στον πρωθυπουργό, εγώ δίνω όλα μου τα κέρδη!
- Μα τι λέτε τώρα! Αυτό είναι πολύ σπουδαίο! Και που είναι το πρόβλημα;
- Το πρόβλημα είναι οτι ο πρωθυπουργός είναι... σοσιαλιστής!
- Και λοιπόν;
- Ε πως! Συνεχώς με τούς ανθρώπους του μόχθου βρίσκεται. Που καιρός να δεί και μας τούς τραπεζίτες για να τού θέσουμε την προσφορά μας!
-Την προσφορά ΣΑΣ; Είναι κι άλλοι;
- Μα τι νομίζετε; Οτι εμείς οι τραπεζίτες δεν είμαστε πατριώτες;
- Τι μου λέτε; Μα τότε σωθήκαμε!

Του εξήγησα λοιπόν οτι εγώ σαν άνθρωπος του μόχθου έχω περισσότερες πιθανότητες να δώ τον πρωθυπουργό (ποντάριζα και σε κείνα τα ούζα). Του ζήτησα να μου δώσει τηλέφωνα και διευθύνσεις. Ο άνθρωπος μόνο που δεν μου φίλησε τα χέρια!
Του υποσχέθηκα να σε βρώ πρίν εξαγγείλεις τα μέτρα της Τετάρτης! Επειδή όμως είμαι εκτός Αθηνών και επειδή είμαι βέβαιος οτι κάποιος απο τούς υπουργούς σου (αν όχι ο ίδιος εσύ), θα πληροφορηθεί (και θα σε πληροφορήσει) για αυτή την επιστολή, σου βροντοφωνάζω με μεγάλη χαρα:
Γιωργάκη σωθήκαμε!!!
Επιτέλους το μεγάλο πρόβλημα για που θα βρείς τα χρήματα λύθηκε!!!
Τώρα ξέρουμε δύο μεγάλες κατηγορίες πολιτών που θέλουν να δώσουν τα εισοδήματα τους για να σωθεί η πατρίδα!
Εσύ γνωρίζεις τούς ανθρώπους του μόχθου και εγώ τούς τραπεζίτες! Έχω τηλέφωνα και διευθύνσεις στη διάθεση σου!
Όσο πρόθυμη είναι η μία κατηγορία άλλο τόσο είναι και η άλλη!
Η επιλογή είναι δική σου!
Και μην μου πείς οτι δεν με πιστεύεις. Γιατί θα με αναγκάσεις να πω και γω το ίδιο για σένα. Και δεν θέλω!!!

Παντελής.