ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΜΟΣ

Στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, ένα σημαντικό (3,8%) ποσοστό ψηφοφόρων έστειλε το κόμμα Λάος του κ. Καρατζαφέρη, στο κοινοβούλιο. Το μεγαλύτερο μέρος από αυτούς, αποτελεί συσπείρωση ατόμων που βρίσκονται στον ακροδεξιό χώρο. Έτσι γνωρίζουν πολύ καλά τους λόγους που επιλέγουν τον Καρατζαφέρη. Πέραν όμως τούτων, υπάρχει και ένας σημαντικός αριθμός πολιτών, ο οποίος δεν μπορεί να αντιληφθεί τον υφέρποντα φασισμό που κρύβεται πίσω από την καρατζαφερική ρητορική. Αυτό συμβαίνει επειδή ο ακροδεξιός αρχηγός έχει φροντίσει να καμουφλάρει αρκετά καλά τον λόγο του. Έτσι σαν κάθε νεοφασίστας που σέβεται τον εαυτό του, απευθύνεται πρώτα στο συναίσθημα και έπειτα στη λογική του ακροατηρίου του. Αν δεν σκεφτείς προσεκτικά την κάθε φράση του ίσως και να παρασυρθείς. Αυτό γιατί ο λαϊκιστικός νεοφασιστικός λόγος δεν περιλαμβάνει ευθείες επιθέσεις σε «κακούς» εβραίους, ομοφυλόφιλους, τσιγγάνους ή αλλοδαπούς αλλόφυλους. Ούτε ο αντικομουνισμός και η γενικότερη απέχθεια στην Αριστερά είναι έκδηλη (αν εξαιρέσεις την τηλεοπτική επίθεση που δέχονται τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ τις τελευταίες μέρες). Ακόμη αναφορές για την θέση της γυναίκας (στο κρεβάτι και την κουζίνα) ή την στρατιωτική απελευθέρωση αλύτρωτων πατρίδων, είναι ανύπαρκτες τουλάχιστον στο λόγο του ίδιου του Καρατζαφέρη. Ότι όμως προσπαθεί να κρύψει ο ίδιος ο Καρατζαφέρης, φέρνουν στην επιφάνεια οι διάφοροι τηλεβιβλιοπώλες- πρωτοπαλίκαρα του. Αρκεί λίγης ώρας παρακολούθηση των εκπομπών τους, στον τηλεοπτικό σταθμό του Λάος (Τηλεάστυ), για να αντιληφθούμε τον πραγματικό φασιστικό τους λόγο.

Το 1995 ο Umberto Eco, θα δημοσιεύσει στην αμερικανική επιθεώρηση New York Review of Books, ένα άρθρο στο οποίο παρουσιάζει 14 βασικά στοιχεία τα οποία χαρακτηρίζουν αυτό που ο ίδιος ονομάζει (σε ελεύθερη μετάφραση) αρχέγονο φασισμό ή πρωτοφασισμό. Αν εξετάσουμε λοιπόν ένα προς ένα τα σημεία που προτείνει ο ιταλός φιλόσοφος και συγγραφέας, θα διαπιστώσουμε ότι περιγράφει ακριβώς τα φασιστικά μορφώματα τύπου Λάος- Καρατζαφέρη:

1) Το πρώτο από τα χαρακτηριστικά που παρουσιάζει ο Eco, είναι η παραδοσιολατρεία. Πρέπει να αναζητήσουμε κάποιες αρχέγονες αλήθειες στο παρελθόν. Οι αρχαίες πηγές αν και προέρχονται από διαφορετικούς πολιτισμούς, περιέχουν τα σπέρματα της ίδιας αλήθειας. Έτσι προκύπτει και ο συγκρητισμός(*), κύριο χαρακτηριστικό του οποίου (για τους έλληνες φασίστες) είναι η εμμονή στον ελληνοχριστιανισμό, την συστέγαση δηλαδή δύο πολιτισμών οι οποίοι κατά το παρελθόν ήρθαν σε σύγκρουση μέχρι ο δεύτερος να καταστρέψει τον πρώτο αφομοιώνοντας όσα από τα στοιχεία του ήταν βολικά.

2) Κύριο αποτέλεσμα της παραδοσιολατρείας είναι η απόρριψη του μοντερνισμού και του σύγχρονου πολιτισμού (ο καθένας έχει ακούσει θρησκόληπτους ακροδεξιούς να καταριούνται τον Διαφωτισμό και τον Ορθολογισμό). Η φασιστική ιδεολογία δεν έχει σχέση με τον σημερινό «έκφυλο» τρόπο ζωής. Βασίζεται στη γη την ποτισμένη με αίμα (Blut und Boden). Αρκεί να ακούσετε τα φασιστοειδή του Τηλεάστυ, να περιγράφουν με τρεμάμενη φωνή και δάκρυα στα μάτια, τη μάχη του Μαραθώνα για να το αντιληφθείτε. Υπ’ αυτή την έννοια ο φασισμός είναι εξόχως ανορθολογικός.

3) Ο φασιστικός ανορθολογισμός συνδέεται με την αντίληψη «δράση για την δράση», δράση χωρίς σκέψη δηλαδή. Η σκέψη, στο φασισμό, ισοδυναμεί με θηλυπρέπεια (η πιο συνηθισμένη λέξη των τηλεβιβλιοπωλών του Καρατζαφέρη είναι: «κουλτουριαρέοι» και εκτοξεύεται εν είδη βρισιάς). Η ύπαρξη διανοουμένων αποτελεί ντροπή για την κοινωνία. Εξαίρεση αποτελούν «οι δικοί μας», όσοι δηλαδή πληρούν τα κριτήρια που αναφέραμε παραπάνω και αυτά που θα αναφέρουμε στη συνέχεια (παραδοσιολαγνεία, ανορθολογισμό, μη αποδοχή της διαφωνίας κ.τ.λ.).

4) Το επιστημονικό κριτικό πνεύμα προωθεί τη διαφορετικότητα και εξαίρει τον διάλογο σαν σημάδι προόδου. Για τον φασισμό διαφωνία και διάλογος ισοδυναμεί με προδοσία. Θα έχετε ακούσει τον Άδωνη Γεωργιάδη: «Προδότες όσοι διαφωνούν για τα Σκόπια», «Προδότες όσοι υποστηρίζουν το βιβλίο της Ιστορίας», «Προδότες όσοι θέλουν το χωρισμό εκκλησίας και κράτους».

5) Η διαφωνία αποτελεί δείγμα ποικιλομορφίας και κοινωνικού πλουραλισμού. Οι φασίστες καλλιεργούν και εκμεταλλεύονται τον φυσικό φόβο για το διαφορετικό, το ξένο. «Ξένοι εργάτες που κλέβουν τις δουλειές μας κ.τ.λ. κ.τ.λ», είναι από τα πιο γνωστά λεκτικά φασιστικά μοτίβα σε ολόκληρο τον κόσμο.

6) Ο φασισμός εκμεταλλεύεται την απογοήτευση (κοινωνική και ατομική). Όλα τα φασιστικά κινήματα στο παρελθόν απευθύνθηκαν σε μία εξαθλιωμένη μικροαστική τάξη την οποία τελικά και προσεταιρίστηκαν. Δεν είναι τυχαία η προσπάθεια που καταβάλει ο Καρατζαφέρης, να εμφανιστεί σαν ο εκφραστής αυτής ακριβώς της τάξης στη χώρα μας.

7) Σε μια εποχή όπου η κρίση των κοινωνικών ταυτοτήτων είναι έντονη, ο φασισμός έχει να προσφέρει ένα ευκολόπιστο παραμύθι. Προσπαθεί να πείσει ότι ο μόνος κοινωνικός συνδετικός κρίκος είναι η κοινή πατρίδα. Έτσι λοιπόν προτάσσει και πάλι το φάντασμα του εθνικισμού. Όμως ο εθνικισμός μπορεί να επιβιώσει μόνον αν υπάρχει εξωτερική απειλή. Αυτή ακριβώς την εξωτερική απειλή (για τον «Ελληνισμό»), προσπαθούν να «ανακαλύψουν» οι φασίστες του Λάος, μεταξύ των σιωνιστών, των αόρατων ξένων δυνάμεων που «γράφουν» το βιβλίο της ιστορίας ή καθοδηγούν τους «άθεους» της Αριστεράς που επιζητούν την απομάκρυνση της εκκλησίας από το κράτος.

8) Οι οπαδοί πρέπει να νοιώθουν ταπεινωμένοι από τον επιδεικτικό πλούτο του εχθρού. Πολλά από τα βιβλία που προωθούν οι τηλεβιβλιοπώλες του Τηλεάστυ, έχουν να κάνουν με τις «υποχθόνιες» οικονομικές δραστηριότητες και των πλούτο των Εβραίων. Παράλληλα όμως πρέπει να αισθάνονται (οι οπαδοί) ότι στη μάχη θα κατισχύσουν, αφού εκεί θα αντιπαρατεθεί η έκφυλη παρακμή των πλουσίων «εχθρών» με την εμφορούμενη από τα ιδανικά των προγόνων, λεβεντιά των «δικών» μας. Αυτός είναι και ο λόγος που οι φασίστες χάνουν κάθε πόλεμο. Αδυνατούν να εκτιμήσουν τον εχθρό.

9) Για το φασισμό, δεν υπάρχει αγώνας για τη ζωή. Αντίθετα, η ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας. Υπ’ αυτή την έννοια οι ειρηνιστές είναι προδότες. Όλοι έχουμε ακούσει τον Γεωργιάδη και τον Πλεύρη να καλούν «στις επάλξεις» ή «επαγρύπνηση». Για τον Eco πάντως, εδώ υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα. Ο συνεχής «αγών» θα οδηγήσει μοιραία στην τελική μάχη. Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα αυτής της μάχης θα ακολουθήσει, μόνιμη αλλά και «προδοτική» ταυτόχρονα, ειρήνη. Αυτόν το Γόρδιο δεσμό δεν έχει καταφέρει κανείς φασίστας να λύσει μέχρι σήμερα.

10) Ένα ακόμη χαρακτηριστικό του φασισμού είναι ο ελιτισμός. Τα μέλη του δικού μας έθνους ανήκουν σε μία ανώτερη ράτσα. «Όταν εμείς φτιάχναμε τον Παρθενώνα, οι άλλοι έτρωγαν ωμό κρέας» ή «όταν φιλοσοφούσαμε αυτοί δεν είχαν καν γραπτή γλώσσα».

11) Σε κάθε μυθολογία ο ήρωας είναι μία εξαιρετική παρουσία. Για τον φασίστα ο ήρωας είναι ο κανόνας. Ο πιο κοινός τρόπος να γίνεις ήρωας είναι να πεθάνεις ηρωικά. Έτσι ηρωισμός και θάνατος συγχέονται. Ο φασίστας βιάζεται να πεθάνει. Στη βιασύνη του όμως παρασύρει και άλλους στον θάνατο.

12) Επειδή ο συνεχής πόλεμος και ο ηρωισμός είναι δύσκολα παιγνίδια, ο φασίστας μεταφέρει αυτές του τις παρορμήσεις για δράση στο σεξ. Από κει πηγάζει η περιφρόνηση του προς την γυναίκα (την οποία αποδέχεται μόνο ως μηχανή παραγωγής ηρώων) και από κάθε σεξουαλική «παρέκκλιση» π.χ ομοφυλοφιλία ( ο Γεωργιάδης αρνείται να αποδεχθεί την πολύ μεγάλη διάδοση της στην αρχαία Ελλάδα). Επειδή όμως και το σεξ είναι δύσκολο παιγνίδι, ο φασίστας προτιμά να παίζει με τα όπλα σαν φαλλικά υποκατάστατα.

13) Ένα ακόμη βασικό χαρακτηριστικό του φασισμού είναι ο επιλεκτικός λαϊκισμός. Σε κάθε δημοκρατία ο πολίτης εκφράζεται μέσω της ψήφου του και επιλέγει τον πολιτικό της αρεσκείας του. Στο φασισμό ο «λαός» θεωρείται μία μονολιθική οντότητα την οποία εκφράζει ο φωτισμένος ηγέτης. Έτσι γίνεται συνεχής προσπάθεια απαξίωσης του κοινοβουλευτισμού (δεν είναι τυχαία η εμμονή του Καρατζαφέρη στα δημοψηφίσματα).

14) Ο φασισμός μιλά την Οργουελική «Νέα Γλώσσα». Αυτή εφαρμόζεται με διαφορετικό τρόπο από τόπου εις τόπον. Στα σχολεία της Ιταλίας και Γερμανίας, την εποχή του ολοκληρωτισμού, διδάσκονταν ένα στοιχειώδες λεξιλόγιο και ένα απλό συντακτικό, ούτως ώστε να εμποδίζεται η ανάπτυξη κριτικής σκέψης. Κάτι ανάλογο επιχειρούν και οι δικοί μας φασίστες. Στο βιβλιοπωλείο του Γεωργιάδη, δίπλα στις αρχαιοελληνικές εκδόσεις θα βρείτε μεταφράσεις φτηνής αρχαιοελληνικής μεταφυσικής, παραγλωσσολογίας, βίους αγίων, ουφολογία και ότι άλλο σκοταδιστικό μπορείτε να φανταστείτε.


(*) Συνκρητισμός: συγχώνευση διάφορων θρησκειών και τύπων λατρείας / ανάμειξη διάφορων πολιτισμικών στοιχείων / (ψυχ.) συγκεχυμένη αντίληψη για κάτι Η λέξη συγκρητισμός αναφέρεται από τον Πλούταρχο και λέγεται ότι αποδίδεται στην ένωση των Κρητών, παρά τις διαφορές, μπροστά σε ένα κίνδυνο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Eco, Umberto. Eternal Fascism: Fourteen Ways of Looking at a Blackshirt. New York Review of Books. November-December 1995, pp. 57-59.
Στο διαδίκτυο: www.themodernword.com/eco/eco_blackshirt.html