η Μακεδονία είναι Μακεδονική.

Ένα πολύ καλό άρθρο της Σισσυς Βωβού, βρήκα στο "Αριστερό Παράθυρο". Το αναδημοσιεύω αυτούσιο.

Μαζί με την εξουσία, ενάντια στους "Σκοπιανους"

Πέμπτη, 3 Απριλίου 2008

Με εθνική ομοψυχία, φαίνεται, υποστηρίζουμε τον αποκλεισμό των «Σκοπιανών» από το ευαγές ίδρυμα του ΝΑΤΟ, και νιώθουμε υπερηφάνια που δεν θα μπορούν να πηγαίνουν κι αυτοί, τουλάχιστον όχι ισότιμα, να σώζουν οποιονδήποτε λαό της υφηλίου από τους τυράννους του, όπως τον λαό του Ιράκ, του Αφγανιστάν και τόσους άλλους.

Εμείς ως αριστερά μπορεί να είμαστε ενάντια στο ΝΑΤΟ, φαίνεται, μπορεί να το θεωρούμε φορέα πολέμου και αποσταθεροποίησης σε πλείστα όσα μέρη του κόσμου, αλλά με την έξυπνη διπλωματία μας μπορούμε παράλληλα να μένουμε εμείς μέσα και να διώχνουμε αυτούς έξω, ή τουλάχιστον να συναινούμε και να το βουλώνουμε όταν αυτό το κάνει η κυβέρνηση Καραμανλή με την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ.

Μπορούμε επίσης να ονοματίζουμε τη γειτονική χώρα όπως εμείς θέλουμε, αφού είμαστε μεγάλοι -;που λέει ο λόγος-; και αυτοί είναι μικροί, λίγοι και φτωχοί και ταπεινοί κι από σκλάβα μάνα γεννημένοι... που θα έλεγε κι ο στίχος. Κι αν δεν την ονοματίζουμε εμείς, ακολουθούμε την εξουσία με την εθνικά υπερήφανη πολιτική της να την ονοματίζει, σιωπούμε ή ψιθυρίζουμε, ξεχνάμε την ιστορία των βαλκανικών πολέμων και όσων επακολούθησαν, ξεχνάμε τους κοινούς αγώνες στην αντίσταση εναντίον της γερμανικής Κατοχής, ξεχνάμε τους μόνους πολιτικούς πρόσφυγες που ποτέ δεν γύρισαν στην Ελλάδα.

Ξεχνάμε επίσης ότι αυτή η μικρή χώρα ανεξαρτητοποιήθηκε όταν έφτασαν τα πρώτα μηνύματα του πολέμου που εξαπέλυσε ο Μιλόσεβιτς και ο σερβικός εθνικισμός εναντίον άλλων δημοκρατιών της πρώην Γιουγκοσλαβίας, δηλαδή της Σλοβενίας και της Κροατίας αρχικά. Ξεχνάμε ότι ο λαός απαίτησε ανεξαρτητοποίηση της χώρας του από τη Σερβία το 1991, όταν ήρθαν αυτά τα πρώτα μηνύματα του πολέμου, δηλαδή τα φέρετρα των στρατιωτών τους, ξεχνάμε τις μαζικές διαδηλώσεις για την ανεξαρτησία τους από τον δήθεν γιουγκοσλαβικό πόλεμο, για να μην συμμετάσχουν σʼ αυτόν.

Ξεχνάμε τον μετριοπαθή και αξιοσέβαστο ηγέτη τους τότε Κίρο Γκλιγκόροφ, που κατάφερε να επιτύχει αυτή την ανεξαρτησία χωρίς πόλεμο με το σερβικό στρατό που προσπαθούσε τότε όλα να τα σαρώσει.

Αν όμως ξεχνάμε αυτά τα παλιά, που μπορεί να είναι δεκαπέντε χρόνων, εικοσιπέντε χρόνων, πενήντα χρόνων ή εκατό χρόνων, αν ξεχνάμε αυτούς τους διεθνισμούς που μας είπε ο Μαρξ και μεγάλο τμήμα της αριστεράς και του αναρχισμού, ε, δεν μπορούμε και να ξεχνάμε και τη διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ, έλεος! Το αλτσχάιμερ έχει τα όριά του.

Λέγαμε λοιπόν τον Ιούνιο του 2007 στη διακήρυξή μας, ότι θέλουμε:

«Να κλείσουν όλες οι νατοϊκές βάσεις στην Ελλάδα, την κατάργηση της βάσης της Σούδας, ορμητήριο των αμερικανικών δυνάμεων στην περιοχή. Δεν θέλουμε την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ, ούτε το ΝΑΤΟ στην Ελλάδα».

Αλλά επίσης λέγαμε, στην ίδια διακήρυξη με βάση την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στη βουλή:

«Υποστηρίζουμε μια πολιτική φιλίας, συνεργασίας και αλληλεγγύης ανάμεσα στους λαούς της περιοχής μας, όπως και μια πολιτική ειρήνης και καλής γειτονίας με όλες τις χώρες της περιοχής μας. Η φιλία των λαών και η αλληλεγγύη τους είναι η καλύτερη και πιο αποτελεσματική απάντηση στο μπλοκ δυνάμεων που μεθοδεύουν ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, καλλιεργούν τεχνητές εντάσεις και δηλητηριάζουν τους λαούς με τον εθνικισμό. Οι λαοί της περιοχής μπορούν να βρουν τρόπους και μορφές οικονομικές συνεργασίας με αμοιβαίο όφελος».

Πού είναι σήμερα όλα αυτά που λέγαμε στο λαό, όλα αυτά που είχαμε συναποφασίσει; Σήμερα που είχαμε την καλύτερη ευκαιρία να καταγγείλουμε το ΝΑΤΟ, να ζητήσουμε την έξοδο πρώτης της χώρας μας απʼ αυτό, να απαιτήσουμε να μην υπάρχει καν ελληνική αντιπροσωπεία στο Βουκουρέστι, να αποδείξουμε ότι πιστεύουμε αυτά που λέμε στον ελληνικό λαό ότι αν έχουμε προβλήματα με οποιαδήποτε χώρα θα τα λύσουμε, αν τα λύσουμε, στο πλαίσιο των διμερών σχέσεων ή στο πλαίσιο του ΟΗΕ, που σίγουρα δεν είναι χειρότερος από το ΝΑΤΟ, εμείς, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ και οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, επαναλαμβάνουμε μεν αυτά, αλλά παράλληλα συναινέσαμε στις επιλογές της εξουσίας να χρησιμοποιήσει τη «δύναμή» μας στο ΝΑΤΟ για να αποκλείσει μια μικρή χώρα.

Παραλείψαμε να δώσουμε τα χέρια στη διαδήλωση που έκανε ένα τμήμα του λαού της Δημοκρατίας της Μακεδονίας την προηγούμενη μέρα και να πούμε μπράβο σας, όχι στο ΝΑΤΟ εσείς, έξω από το ΝΑΤΟ εμείς, το βέτο δεν είναι δικό μας αλλά της εξουσίας μας, που γουστάρει το ΝΑΤΟ και τους πολέμους, ναι στη διεθνιστική συνεργασία εναντίον της μεγαλύτερης και φονικότερης πολεμικής συμμαχίας που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα.

Θέλουμε κομμάτι από την πίτα του ελληνικού εθνικισμού, φαίνεται, και γι'αυτό ξεχνάμε την μακρόχρονη αντιπαλότητα της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού με το ΝΑΤΟ την κρίσιμη στιγμή.

Με τέτοιες πολιτικές ευθυγραμμίσεις δεν γνωρίζω αν αυξάνουμε τους ψήφους μας, πράγμα που μπορεί να είναι στα μυαλά κάποιων ηγετικών ομάδων του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σίγουρα δεν αλλάζουμε τον κόσμο.

Σίσσυ Βωβού