.JPG)
Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΗΤΤΗΜΕΝΟΣ!
>> Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009
Της Νανάς Παπαδοπούλου.
4,7% ορκισμένοι! 4,7% αποφασισμένοι! 4,7% έπειτα από μετωπική σύγκρουση με το σύστημα!!! Χωρίς περαστικούς, χωρίς ψήφους διαμαρτυρίας… 4,7% χωρίς τυχαίες ψήφους, χωρίς χαλαρές ψήφους! Δεν ήμασταν η χαλαρή επιλογή αυτή τη φορά. Δεν θέλαμε να εκφράσουμε την διαμαρτυρία, αλλά το συγκροτημένο μπλοκ της ριζοσπαστικής αριστεράς!!! Προβλήματα πολλά! αλλά περίοδος εκπτώσεων… ΤΕΛΟΣ!!! Οποιαδήποτε καταγραφή που δεν θα ξεκινούσε με 0,…κάτι, θα ήταν σημαντική. Το 4,7% είναι μια «σπουδαία» καταγραφή δύναμης της ριζοσπαστικής αριστεράς. Το 4,7% ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ!!! Προτεραιότητά μας τώρα να γίνει η αναζήτηση του μοντέλου οργάνωσης που θα ενώσει τη δράση του κάθε δεκαδικού από το 4,7% που αντιστοιχεί στον καθένα μας ….
Το σύστημα δεν είναι ευχαριστημένο με τον ΣΥΡΙΖΑ στο 4,7%. Μας ήθελαν λιγότερους, εξουδετερωμένους! Δούλεψαν από την επόμενη των εθνικών εκλογών γι’ αυτό! «Ή που θα σε γκαστρώσω, ή που θα σε σκοτώσω» ήταν η προσπάθειά τους… Κι αφού δεν τους «καθίσαμε», έπρεπε να εξαφανιστούμε… Γι’ αυτό δεν είμαι απογοητευμένη σήμερα! Γιατί «υπάρχουμε» κόντρα στις προσδοκίες του συστήματος. Κι αφού μετράμε προσδοκίες, ποιος είναι ο «μεγάλος ηττημένος» στο πεδίο των προσδοκιών; ΕΜΕΙΣ;;;;;
3 σχόλια:
Ηττημένοι δεν είμαστε εμείς
Ηττημένη είναι η ηγεσία της αριστεράς που υποσχόταν την τρίτη θέση, τρεις βουλευτές (προηγούμενα τέσσερις)διψήφιο ποσοστό και εγώ δεν ξέρω τι άλλο!
Ή δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα ή το έκανε για ψηφοθηρία!
Τι είναι χειρότερο δεν ξέρω..
Ας έλεγαν πάμε κόντρα στο ρεύμα και παλεύουμε για ένα 5%
Και θάχαμε γιορτή τώρα
Δεν είδα κανέναν να παραιτείται όμως όπως ζητάμε ενίοτε από τους αποτυχημένους υπουργούς που τάζουν λαγούς με πετραχήλια και άλλα κάνουν!
Εχθές έβλεπα τον Παπαδημούλη, σύντροφε, στην εκπομπή του Πολίτη στη ΝΕΤ. Έλεγε λοιπόν ότι το Μάρτη που τέθηκε ο στόχος των τριών βουλευτών, διψήφιου νούμερου κ.τ.λ, τα δημοσκοπικά ευρήματα ήταν τέτοια που καθιστούσαν τον στόχο εφικτό. Μήπως να τού ζητήσουμε και κείνου να παραιτηθεί;
Πέραν τούτου όμως, η πρακτική και η ιδεολογία της Αριστεράς, θέλει τις ευθύνες να είναι συλλογικές. Ούτε την νίκη ούτε την ήττα μπορεί να την χρεωθεί η ηγεσία. Αυτά γίνονται στα αστικά κόμματα.
Αν θέλεις όμως τη γνώμη μου, υπήρξαν και νικητές και ηττημένοι στο χώρο μας.
Νικητές ήταν οι χιλιάδες Αριστεροί, μέλη των οργανώσεων που έδωσαν ένάν αγώνα (θυσιάζοντας τον χρόνο τους και όχι μόνο) εναντίον όλων και τον κέρδισαν και παρέμειναν όρθιοι.
Ητημένοι πάλι ήταν κάποιοι άλλοι σύντροφοι. Που μεταξύ τηλεοπτικών πάνελς και καναπέ του σπιτιού τους, δεν παρέλειπαν να υπογράφουν κείμενα και να προτρέπουν γνωστούς και φίλους να ψηφίσουν οικολόγους για να δώσουν ένα μάθημα στούς "αριστεριστές" του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτούς πράγματι και εγώ θα ήθελα να τούς δω να παραιτούνται (και τυπικά) απο την ιδιότητα του Αριστερού.
Ναι σύντροφε θα ήθελα να το δω αυτό! Να παραιτείται σύσσωμη η ηγεσία και όσοι τα έλεγαν αυτά και όσοι έκαναν την πάπια
Γιατί στην αριστερά η συλλογικότητα θάπρεπε να είναι σύνθεση προσωπικών ευθυνών - όχι να κρύβεται ο ένας πίσω από τον άλλο και όλοι πίσω από τον άπειρο νέο πρόεδρο που έβγαλαν μπροστά να διαχειριστεί δύσκολες καταστάσεις - αλλά κι αυτός να μαζέψει την παρέα (του;) που οργιάζει με τους κοκκινοπράσινους στην Κουμουνδούρου
Ναι θα ήθελα να αφήσουν τα μέλη να αποφασίσουν και όχι να μας κάνουν πάλι θεατές στις σκιαμαχίες των τάσεων
Ονειρεύομαι;
Δημοσίευση σχολίου