ΜΑΥΡΗ ΕΙΝ' Η ΝΥΧΤΑ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ...

Είναι γνωστή η αδυναμία της Αριστεράς, να παράξει πειστικό πολιτικό λόγο τις τελευταίες δεκαετίες. Κάποιοι το αποδίδουν στην αδυναμία κατανόησης των περίπλοκων δομών που παίρνουν οι διάφορες μορφές του Καπιταλισμού, άλλοι στην κατάρευση του "πειστικού σοσιαλιστικού μοντέλου". Ίσως να είναι και τα δύο! Ίσως και πολλά άλλα ακόμη.
Προσωπικά, διαβάζοντας το άρθρο του Π.Λαφαζάνη στην "Αυγή" της Κυριακής, διαπιστώνω μία ακόμη αιτία (ίσως την κυριότερη): Η εμπλοκή στελεχών της Αριστεράς στα χαρακώματα των εσωκομματικών συγκρούσεων αλλά και στα γρανάζια των θεσμών του αστικού κράτους, φαίνεται να λειτουργεί σαν λοβοτομή της αριστερής δημιουργικής σκέψης!
Θαυμάστε το άρθρο που παραθέτω παρακάτω! Ο σ. Λαφαζάνης δεν έχει καταλάβει τίποτα απο την σοβαρότατη κρίση που υποβόσκει στην αριστερά! Του αρκεί που ως άλλος Ιεζεκιήλ, είχε προβλεψει την οικονομική κρίση. Η εσωστρέφια του χώρου μας δεν έχει αίτια! Μας ήρθε απ' έξω άραγε; Κάτι σαν τον ιό Η1Ν1; Θα πάρουμε μία αντιβίωση και θα περάσει;
Ούτε που του έχει περάσει απ' το μυαλό οτι η κύρια πληγή της Αριστεράς είναι οι μηχανισμοί.
Μηχανισμοί εσωτερικοί που ενίοτε διαπλέκονται με θεσμούς ή άλλα αστικά "φαινόμενα" (ΜΜΕ πχ) και παίζουν παιγνίδια ερήμην της κοινωνικής βάσης της Αριστεράς!
Μόνος τρόπος απεμπλοκής απο αυτό τον βρόγχο είναι η καταπολέμηση της αιτίας που δημιούργησε τούς μηχανισμούς. Δηλαδή το κλείσιμο του κύκλου των αντιπροσωπευτικών δομών στο εσωτερικό των αριστερών κομμάτων. Με τη σημερινή εκρηκτική ανάπτυξη των επικοινωνιών και της τεχνολογίας, οι μορφές αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας δεν είναι μόνο αναχρονιστικές αλλά και επιζήμιες. Όσο γρηγορότερα περάσει η Αριστερά στην αμεσοδημοκρατία τόσο πιο αποτελεσματικά θα σταθεί και πάλι το "αντίπαλον δέος" στον Καπιταλισμό!
Ο σ. Λαφαζάνης (και όποιος άλλος απο μας) δεν μπορεί να το καταλάβει, είναι καλύτερα να μείνει ένας απλός μαχητής και να αφήσει τις γενιές που έρχονται ή τούς πιό "ανοικτούς" απο τούς παλιότερους να "κάνουν παιγνίδι". Ένας τρόπος υπάρχει λοιπόν σύντροφε να ξεπεραστεί η κρίση (αυτή τη στιγμή). Ο ΣΥΡΙΖΑ μελών με όσο το δυνατόν περισσότερη αμεσοδημοκρατία.
Και όταν λέω "να ξεπεραστεί η κρίση" εγώ εννοώ την κρίση της Αριστεράς. Γιατί για την άλλη κρίση, την κρίση του καπιταλισμού, καρφάκι δεν μου καίγεται. Ευχής έργο θα ήταν να μήν ξεπεραστεί ποτέ! Να βαθύνει και να αποδομήσει το σύστημα! Αρκεί η αριστερά να έχει ξεπεράσει την δική της κρίση και να είναι σε θέση να υποχρεώσει τούς καπιταλιστές να "πληρώσουν την ανοργασμικιά νύφη" (καπιταλισμό)!

Ακολουθεί το άρθρο του σ. Π. Λαφαζάνη, απο την Αυγή της Κυριακής:

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ