Ιδιοτητα μέλους. Το Filioque της Αριστεράς!

Βλέποντας με τη ματιά ενός χρονικά απομακρυσμένου παρατηρητή, την θρησκευτική διαμάχη που είχε ξεσπάσει εκεί γύρω στον 4ο μ.χ αιώνα, σχετικά με την προέλευση του Αγίου πνεύματος, ίσως να φανεί αστεία η απεγνωσμένη προσπάθεια των εξουσιών να φέρουν στα μέτρα της (ανθρώπινης) λογικής τους, θρησκευτικές δοξασίες που είχαν φωλιάσει εδω και αιώνες στον ανορθολογικό νου του πιστού της εποχής.

Από την άλλη πλευρά, ένας παρατηρητικός θεατής θα μπορέσει, με σχετική ευκολία να διακρίνει τις (πολλές) ομοιότητες εκείνης της υπόθεσης, με τις προσπάθειες που καταβάλουν οι "ομάδες εξουσίας" (Ρεύματα, Πτέρυγες, Δίκτυα, Συνιστώσες κ.τ.λ ή συνδυασμοί αυτών) στο χώρο της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς, προκειμένου να φέρουν στα μέτρα τους τις (σκόπιμα ασαφείς) αποφάσεις της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, κατά τη διάρκεια της 3ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης.

Πέραν όμως των σκοπιμοτήτων που κρύβουν οι διάφορες ερμηνείες, δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι υπάρχουν έννοιες (όπως αυτή του μέλους ενός δημοκρατικού πολιτικού φορέα) τις οποίες, η ίδια η Αριστερά έχει αναδείξει και διδάξει στην κοινωνία, αφού πρώτη η Αριστερά έμαθε στους πολίτες να οργανώνονται σε (δημοκρατικά) κόμματα, συνδικάτα, συλλόγους κ.τ.λ.

Έτσι, είναι τουλάχιστον αστεία η προσπάθεια που γίνεται από διάφορες πλευρές (κυρίως από την πλευρά του ΣΥΝ) να ερμηνευθεί η καθιέρωση της ιδιότητας μέλους σαν μία διαδικασία ανάγκης προκειμένου να κοροϊδέψουμε τούς "αφελείς" ανένταχτους, λέγοντας τους ότι είναι μέλη ενός φορέα, την τύχη του οποίου θα εξακολουθούν να διαχειρίζονται τα κομματικά ιερατεία και όπου ουσιαστικά οι ίδιοι δεν θα έχουν άλλο λόγο πέραν της "τιμής" να ονομάζονται μέλη! Κάτι περίπου σαν μασονική στοά!

Ελπίζω αυτή η αστειότητα να μην είναι τίποτα περισσότερο από την αντανακλαστική αντίδραση του παλιού που βλέπει το καινούργιο να έρχεται και ξέρει ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι για να το σταματήσει. Για τον Αριστερό η έννοια του μέλους είναι μία. Αρχικά είναι ταυτισμένη με την έννοια της ισότητας, έννοια η οποία καταστρατηγείται όταν σε ένα φορέα συνυπάρχουν φυσικά πρόσωπα από τη μία και συλλογικότητες από την άλλη (όταν μάλιστα ικανός αριθμός μελών αυτών των συλλογικοτήτων δηλώνει ότι αρνείται τη συμμετοχή της στον φορέα).

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κινείται πλέον στο νεφελώδες τοπίο των προσυμφωνημένων απ' τα πάνω αποφάσεων οι οποίες να διαμορφώνονται μέσα από βέτο, αυξημένες πλειοψηφίες, διαβουλεύσεις (που φτάνουν μέχρι εκβιασμών), τακτικισμούς και καιροσκοπίες. Μέσα σε τέτοιο καθεστώς μπορεί να λειτουργεί το ΝΑΤΟ, ο ΟΗΕ ή το συμβούλιο Υπουργών της Ε.Ε. Όχι όμως ένας αριστερός πολιτικός φορέας, ο οποίος οφείλει να λειτουργεί διάφανος και δημοκρατικός!

Και για να συμβεί αυτό μόνο ένας δρόμος υπάρχει:

Η εγγραφή στα μητρώα των (ισοτίμων) μελών του ΣΥΡΙΖΑ, που ήδη έχουν ανοίξει, όσων αριστερών το επιθυμούν και το δηλώνουν αυτοπροσώπως.

Μελών τα οποία θα ψηφίζουν και θα αποφασίζουν τη δράση και την πορεία των οργανώσεων τους με διαδικασίες απλών πλειοψηφιών (στις περιπτώσεις που οι ομοφωνίες δεν είναι δυνατές). Αυτό βέβαια δεν στερεί τη δυνατότητα από κάποια αριστερή συλλογικότητα να φέρει κάποια πρόταση της για ψήφιση, στην συνέλευση. Όμως η τελική απόφαση θα λαμβάνεται αποκλειστικά και μόνο από τα μέλη!

Ας λάβουν λοιπόν υπόψιν τους τα παραπάνω οι ταγοί των κομματικών ιερατείων και ας μην πάρουν την απόφαση για δυσάρεστες εξελίξεις, στο όνομα ενός κακώς εννοούμενου κομματικού πατριωτισμού, που μπορεί αυτή τη στιγμή να προβάλλονται από τα συντηρητικότερα τμήματα του χώρου μας και να δημιουργούν ιδιότυπες συμμαχίες, αλλά μελλοντικά μόνο κακό μπορούν να προκαλέσουν στην υπόθεση της ενότητας της αριστεράς. Τα παραδείγματα από το παρελθόν πάρα πολλά!

Παντελής Καβύρης