Ο ΑΠΟΗΧΟΣ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΤΣΙΠΡΑ

Όλοι παρακολουθήσαμε τις πρώτες αντιδράσεις, όχι τόσο από την εκλογή Τσίπρα (στην προεδρία του Συνασπισμού) όσο από τις δημοσκοπήσεις που φαίνεται να καταγράφουν σοβαρή εκλογική μετατόπιση σαν αποτέλεσμα αυτής της εκλογής. Όπως είναι φυσικό οι εντονότερες αντιδράσεις προέρχονται από τους όμορους πολιτικά χώρους. Οι προσωπικές επιθέσεις του μαινόμενου Πάγκαλου και οι δηλώσεις περί «αναξιόπιστων κουραμπιέδων» της κ.Παπαρήγα, είναι χαρακτηριστικά της αμηχανίας η οποία επικρατεί στους χώρους τόσο του ΠΑΣΟΚ (το οποίο φαίνεται να χάνει ένα μεγάλο μέρος από το «αριστερό» τμήμα του), όσο και του ΚΚΕ (το οποίο δείχνει, προς το παρών, αδύναμο να υποδεχθεί αυτό το τμήμα).
Πέραν όμως των πρώτων αντιδράσεων, υπάρχουν γεγονότα τα οποία δείχνουν ότι ίσως το «φαινόμενο Τσίπρα» να ξεκινά μια μορφή χιονοστιβάδας θετικών εξελίξεων στους χώρους της ευρύτερης Αριστεράς. Σαν παράδειγμα θα αναφέρω δύο γεγονότα:
α) Πριν από λίγες ημέρες, η κ.Παπαρήγα εμφανίζεται σε life style εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης. Στην εμφάνιση της αυτή συνοδεύεται (μεταξύ άλλων) και από ομάδα νεαρών κοριτσιών. Πρόκειται για πρώην στελέχη της ΚΝΕ τα οποία τον τελευταίο καιρό έχουν προωθηθεί στο κόμμα (σύμφωνα με τα λεγόμενα της κ. Παπαρήγα). Είναι εμφανής η προσπάθεια που καταβάλει, η γ.γ της Κ.Ε του ΚΚΕ, να παρουσιάσει τις νεαρές κοπέλες περίπου σαν νεαρές «Τσιπρούλες», το αντίβαρο του ΚΚΕ δηλαδή, στην εκλογή Τσίπρα. Στην ίδια εκπομπή και κατόπιν επίμονων ερωτήσεων της παρουσιάστριας, η κ.Παπαρήγα δεν αποκλείει αυτό που ακούγεται εδώ και αρκετό καιρό (από τότε που έγινε εμφανής η αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων που έφερνε η εκλογή Τσίπρα). Την αλλαγή στην ηγεσία του ΚΚΕ, και την προώθηση του κ. Κουτσούμπα, μέλους του Π.Γ, στη θέση του γ.γ.
β) Το δεύτερο γεγονός έχει τοπικό χαρακτήρα. Έχει όμως πολύ μεγαλύτερη σημασία, αρκεί να μην πρόκειται για σπασμωδική αντίδραση αλλά να σηματοδοτεί κάποια (έστω και αμυδρή) αλλαγή αντιλήψεων στους χώρους της μη ριζοσπαστικής αριστεράς. Από τα Χιακά ΜΜΕ πληροφορηθήκαμε ότι η Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία (νομαρχιακή παράταξη ελεγχόμενη από το ΚΚΕ), διοργανώνει εκδήλωση – ομιλία με θέμα τα μεταταγμένα προϊόντα και εισηγητή τον γνωστό συμπατριώτη μας οικολόγο και βιοκαλλιεργητή, κ. Μιχάλη Κουλουρούδη. Τόσο το θέμα της εκδήλωσης όσο και η επιλογή του εισηγητή αποτελούν μία ευχάριστη έκπληξη (αλλά και μία ελπίδα για το μέλλον της αριστεράς) για τον κάθε καλόπιστο αριστερό. Από ότι θυμάμαι είναι η πρώτη φορά που το ΚΚΕ ή κάποια οργάνωση ελεγχόμενη από αυτό, διοργανώνει εκδήλωση με ανάλογο (καθαρά οικολογικού χαρακτήρα) θέμα, στη Χίο τουλάχιστον. Μέχρι τώρα τέτοιου είδους θέματα αποτελούσαν ταμπού για τον συγκεκριμένο χώρο, τόσο για ιδεολογικούς όσο και για εντελώς πρακτικούς λόγους, αφού αυτή η θεματολογία αποτελεί πόλο δραστηριοποίησης της Ριζοσπαστικής και Οικολογικής Αριστεράς κυρίως, την οποία το ΚΚΕ έχει «αφορίσει» ως «οπορτουνιστική» και οπωσδήποτε δεν θα επιθυμούσε να φέρει σε επαφή τα μέλη του μαζί της . Από την άλλη πλευρά και η επιλογή του εισηγητή γίνεται από τον ευρύτερο «οπορτουνιστικό» χώρο. Ο κ. Κουλουρούδης είναι στέλεχος του κόμματος των Οικολόγων – Πράσινων (πράγμα το οποίο δεν αναφέρεται στο βιογραφικό που έχουν δώσει στη δημοσιότητα οι διοργανωτές), υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του εν λόγω κόμματος κατά τις τελευταίες εκλογές.
Να πρόκειται για κάποια τυχαία «παρασπονδία» της παράταξης; Μάλλον απίθανο για οργάνωση που ελέγχεται από το ΚΚΕ. Να πρόκειται για προσωρινή στρατηγική αναδίπλωση; Ίσως. Ακόμη και σαυτή την περίπτωση όμως το ΚΚΕ θα πρέπει να εξηγήσει στους οπαδούς του πράγματα αρκετά δύσκολα. Π.χ γιατί ενώ τόσον καιρό απορρίπτεται η συνεύρεση με τις δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (του «οπορτουνισμού» σύμφωνα με την ορολογία του ΚΚΕ) σε συγκεκριμένα θέματα για τα οποία οι θέσεις είναι κοινές (που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ), τώρα αυτή τη συνεύρεση την επιδιώκει το ίδιο, δικαιώνοντας τους «οπορτουνιστές». Το στοίχημα έχει μεγάλο ρίσκο.
Αν – επαναλαμβάνω- τα γεγονότα αυτά, δεν αποτελούν σπασμωδικές αντιδράσεις (από την πλευρά του συντηρητικού τμήματος της αριστεράς) στην αύξηση της εκλογικής δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ, που καταγράφουν οι λογής- λογής δημοσκοπήσεις (και που στο κάτω – κάτω μπορεί και να μην απηχούν την πραγματικότητα), τότε η εκλογή Τσίπρα (άσχετα με την επιτυχημένη ή μη προεδρική θητεία του ίδιου) ίσως να αποτελέσει το σημαντικότερο μεταπολεμικό γεγονός για την Αριστερά. Όχι γιατί δικαιώνει τις θέσεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς (πράγμα το οποίο άλλωστε επιδέχεται αρκετής συζήτησης), αλλά κυρίως γιατί «αναγκάζει» συντηρητικότερες δυνάμεις της αριστεράς, οι οποίες εκφράζονται κατά κύριο λόγω μέσα από το ΚΚΕ, να κινηθούν σε ριζοσπαστικότερες κατευθύνσεις. Στο βάθος αυτού του τούνελ ίσως να αρχίσει να αχνοφαίνεται το όραμα της συντριπτικής πλειοψηφίας των Αριστερών. Μια μεγάλη Αριστερά με τις ιδεολογικές της διαφορές αλλά και τους κοινούς αγώνες στην πορεία για μία δίκαιη, ανθρώπινη και σοσιαλιστική κοινωνία.