Η ΕΠΙΜΕΛΩΣ ΚΡΥΜΕΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ!

Αντιγράφω απο το μπλόγκ της ΠΑΣΑΣ (Πρωτοβουλία για την Αντισυστιμική Αριστερά)

του Γ.Κυριακάκη

 

Σήμερα 30/10 ανέβηκαν στο blog της Πασα, μεταφρασμένα στα ελληνικά τα καταστατικά των αριστερών κομμάτων Bloco de Esquerda της Πορτογαλίας και die Linke της Γερμανίας που στις πρόσφατες εθνικές εκλογές των χωρών τους σημείωσαν εντυπωσιακή άνοδο σε αντίθεση με τον Σύριζα που σημείωσε μικρή πτώση στις δικές μας εκλογές.

Απο καιρό επικρατεί η εντύπωση στον κόσμο του Σύριζα οτι αυτά τα δύο κόμματα συνιστούν ιδιότυπες συμμαχίες κομμάτων, κάτι σαν τον Σύριζα δηλαδή. Η αλήθεια όπως αποκαλύπτεται απο τα καταστατικά είναι εντελώς διαφορετική! Και τα δύο κόμματα είναι ενιαία κόμματα, το Bloco απο την ίδρυσή του το 1999 και το πρώτο του συνέδριο το 2000 δηλαδή εδώ και 10 χρόνια (!), και το Die Linke απο το 2007 όπως ρητά αναφέρεται στο καταστατικό του.

Πολλοί θα πούν οτι οι συνθήκες στις χώρες αυτές και ειδικά στον χώρο της Αριστεράς είναι διαφορετικές. Η αλήθεια είναι, όντως, οτι οι συνθήκες για την Αριστερά στις χώρες αυτές είναι διαφορετικές, είναι ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΕΣ απο ότι στην Ελλάδα και να γιατί: 

Στην Πορτογαλία παραδοσιακά υπάρχει το πιό ισχυρό και πιο συντηρητικό κομμουνιστικό κόμμα της Ευρώπης όπως και ένα απο τα πιό ισχυρά Σοσιαλιστικά κόμματα με μια σχετικά διασπασμένη δεξιά. Το Bloco δημιουργήθηκε το 1999 απο σύμπραξη δύο κομμάτων και μιας πολιτικής ομάδας, του τροτσκιστικού Partido Socialista Revolutionario PSR, του πρώην μαοϊκού Uniao Democratico Popular UDP, και της ομάδας Politica XXI που είχε αποσχιστεί απο το Κομμουνιστικό Κόμμα. Αυτή η ομάδα ήταν η μικρότερη απο τις τρείς συνιστώσες και ιδεολογικά συγγενεύει με ιδέες που στην Ελλάδα εκφράζονται απο την Ανανεωτική Πτέρυγα του ΣΥΝ! Απο την αρχή το bloco συγκροτήθηκε σε ενιαίο κόμμα με χαλαρές δομές, αφενός μέν για να διεκδικήσει με αξιώσεις θέση στο πολιτικό παιχνίδι και αφετέρου για να μείνει ανοιχτό σε είσοδο νέων οργανώσεων στο σχήμα. Αντί για νέες οργανώσεις όμως στο σχήμα συνέρευσαν πολλοί ανένταχτοι αριστεροί που έβρισκαν στο bloco την κάλυψη ενός κενού στα αριστερά του σοσιαλιστικού κόμματος. Η δομή κόμματος με αποκεντρωμένες διαδικασίες επέτρεψε αυτήν την όσμωση.

Εκλογικά το bloco στην πρώτη του εμφάνιση το 1999 πήρε 2%, ήταν δηλαδή κάτι μεταξύ γκρουμπούσκουλου και κόμματος…Η επιμονή όμως στην γραμμή ”ενιαίο κόμμα με αποκεντρωμένες δομές” με συνεχείς αλλαγές του καταστατικού οδήγησε σε αύξηση της δυναμικής του και το 2002 πήρε 3%. Η συνεχής όμως εισροή ανένταχτων (αφού οι συνιστώσες λειτουργούσαν σαν bloco παρά σαν συνιστώσες, η οργανωτική τους δύναμη αυξήθηκε ελάχιστα ή καθόλου) στο κόμμα, εκτίναξε το ποσοστό του στο 6,5% το 2005, ενώ στις ευρωεκλογές του 2009 με 10,73% ξεπέρασε για πρώτη φορά το Κομμουνιστικό Κόμμα και εξέλεξε 3 ευρωβουλευτές, ενώ στις εθνικές εκλογές με 9,67% διπλασίασε τους βουλευτές του απο 8 σε 16. Σήμερα το Bloco έχει δέκα χιλιάδες μέλη (ο Συνασπισμός μόνος του έχει δεκαεπτά χιλιάδες!)  ενώ αρχικά είχε δεν είχε τρείς χιλιάδες. Πάνω απο 60% των μελών είναι ανένταχτοι, αν και στις εκλογές για τα όργανα εκλέγονται συνήθως μέλη συνιστωσών, χωρίς ποσόστωση και χωρίς ειδικές ρυθμίσεις, μόνο και μόνο επειδή ο κόσμος τους αναγνωρίζει την πολιτική εμπειρία και πάνω απο όλα την πολιτική οξυδέρκεια να φτιάξουν και να μεγαλώσουν το bloco σε βάρος του στενού συμφέροντος της συνιστώσας τους.

(ΠΗΓΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ BLOCO: Καταστατικό, Wikipedia, επίσημα sites, σ. NUNO TELES μέλος του bloco, ανένταχτος σε συνιστώσα, φοιτητής πολιτικής οικονομίας στο Λονδίνο)

Στην Γερμανία τώρα που το die Linke πήρε στις εκλογές γύρω στο 11,5 % και αύξησε τις δυνάμεις του κατά περίπου 3,5% το μόνο που μεσολάβησε στην ζωή του κόμματος απο τις προηγούμενες εκλογές ήταν το αμελητέο για το τμήμα διεθνών σχέσεων του ΣΥΝ που το έθαψε, γεγονός της μετατροπής του die Linke σε ενιαίο Κόμμα στο τέλος του 2007. Στις προηγούμενες εκλογές έιχε λάβει μέρος ως εκλογική συμμαχία και είχε πάρει περίπου 8% με τους δυτικούς ψήφους να είναι το μικρότερο ποσοστό και τους ανατολικούς το μεγαλύτερο με τις πάγιες δυνάμεις του PDS στην Ανατολική Γερμανία. Η ομάδα Λαφονταίν είχε επιβιώσει τότε πολιτικά αλλά η κοινοβουλευτική δύναμη του κόμματος τότε είχε στηριχτεί στις ψήφους λίστας και όχι στις ψήφους των περιφερειών όπου είχαν βγεί μόλις 3 βουλευτές (βλ. http://en.wikipedia.org/wiki/German_federal_election,_2009#Results) δηλαδή η σχέση της συμμαχίας με τους ψηφοφόρους δεν είχε ισχυρούς δεσμούς στην βάση των περιφερειών αλλά η ψήφος διασκορπιζόταν σε πολλές περιφέρειες χωρίς να εκλέγονται βουλευτές.

Η απάντηση ήταν κι εδώ η ίδια: Δημιουργία ενιαίου κόμματος! Η δυσκολία για κάτι τέτοιο ήταν τεράστια στη Γερμανία! Για πολλούς δυτικούς το PDS (πρώην ανατολικογερμανικό κομμουνιστικό κόμμα με όμως σαφή και διακριτά ανανεωμένα χαρακτηριστικά) αντιπροσωπεύει ακόμα την Στάζι και για πολλούς ψηφοφόρους του PDS κάθε συνεργασία με δυτικούς σημαίνει προδοσία! Όποιος διαβάσει το καταστατικό θα δεί πόσο σοφά και τολμηρά οι σύντροφοι του PDS και τις ομάδας Λαφονταίν επιχειρούν να ξεπεράσουν αυτόν τον διχασμό στις μεταβατικές διατάξεις! Το καταστατικό τους είναι υπόδειγμα πολιτικής σοφίας και τόλμης, μια πραγματική τομή για την ευρωπαϊκή αριστερά και αντικείμενο μελέτης για τον Πολιτικό επιστήμονα του μέλλοντος!

Το αποτέλεσμα της ενοποίησης και του ενιαίου κόμματος απέδωσε καρπούς σε 2 χρόνια! Απο 3 έδρες στις περιφέρειες το κόμμα ανέβηκε στις 16 ενώ συνολικά κέρδισε 22 έδρες περισσότερες απο το 2005. Το ισοζύγιο δυτικών ανατολικών ψήφων άρχισε να ισοσκελίζεται και η ψήφος στις λίστες των κρατιδίων (όπου συνήθως διοχετεύεται η δυτική ψήφος) ανέβηκε κατα 3,8 % έναντι της ανόδου κατα 3,1% της ψήφου στις περιφέρειες! Κι όλα αυτά απο ένα ενιαίο αριστερό κόμμα! το πιο δύσκολο πολιτικό εγχείρημα στην Γερμανία μετά την ενοποίηση.

(ΠΗΓΕΣ ΓΙΑ ΤΟ DIE LINKE: Καταστατικό, Wikipedia, επίσημα sites,  προσωπική εμπειρία)